Λίγες ημέρες μετά τη ναυτική επιτυχία του υποβρυχίου «Παπανικολής», το ελληνικό πολεμικό ναυτικό θα καταφέρει άλλο ένα πλήγμα στον ιταλικό στόλο – και στο σύστημα ανεφοδιασμού του ιταλικού στρατού. Πρωταγωνιστής αυτή τη φορά το αδελφό σκάφος του «Παπανικολής», το «Κατσώνης ΙΙ». Στις 31 Δεκεμβρίου 1940, το «Κατσώνης» με κυβερνήτη τον Αθανάσιο Σπανίδη, βυθίζει το ιταλικό πετρελαιοφόρο «Quindo» κοντά στις γιουγκοσλαβικές ακτές.
Η είδηση του κατορθώματος άργησε να φτάσει στην Αθήνα: «Ο κυβερνήτης του υποβρυχίου, διά να μη δώση το στίγμα του και προδώση ούτω την θέσιν του εις τον εχθρόν, απέφυγε ν’ αναφέρη τι περί του εγχειρήματός του, μάλιστα δε η καθυστέρησις αναλόγων ειδήσεων είχε δημιουργήσει ποιάν τινα ανησυχίαν όσον αφορά την τύχην του ηρωικού υποβρυχίου», εξηγούσε η «Καθημερινή» στις 5 Ιανουαρίου 1941, οπότε και δημοσιεύθηκε η είδηση.
Την Πρωτοχρονιά, ο κυβερνήτης του «Κατσώνης» Αθ. Σπανίδης απηύθυνε προς το πλήρωμά του μια εμπνευσμένη ημερήσια διαταγή. «Ο Λάμπρος Κατσώνης, ο εθνικός μας ήρως, το όνομα του οποίου φέρει το πλοίον μας, κατά την προεπαναστατικήν περίοδον ότε έδρα εις την Αδριατικήν θάλασσαν εις την οποίαν και ημείς ευρισκόμεθα, ολίγον προ μιας ναυμαχίας και εις στιγμήν υψίστης πατριωτικής εξάρσεως έλαβε το ξίφος του, το έρριψεν εις την θάλασσαν και είπε: “Σε παραδίδω εις τους κόλπους του αχανούς πόντου ευχόμενος όπως οι επιγενόμενοι ανασύρουν τούτο εις ημέρας δόξης και ευημερίας της πατρίδος μας”. ∆ιά του χθεσινού σας κατορθώματος αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και πλήρωμα ανεσύρατε το ξίφος και ήδη μίαν μόνην ευχήν έχω να σας δώσω διά το αρχόμενον έτος όπως το διατηρήσετε αδάμαστον και κρατήσετε αήττητον την κυανόλευκον».
