Το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Μαρτίου, σε ένα συνέδριο με τίτλο «Visible Thinking South Florida», στη Φλόριντα των ΗΠΑ, που αφορούσε τη δύναμη και την επιρροή της αφήγησης, την ευρωπαϊκή προσχολική εκπαίδευση εκπροσώπησε το παράδειγμα δύο ελληνικών νηπιαγωγείων που βρίσκονται στον Πειραιά και που στο παρελθόν έχουν εντυπωσιάσει και τον ΟΟΣΑ με το έργο τους. Η ελληνική αποστολή προσκλήθηκε για να παρουσιάσει τις σύγχρονες πρακτικές που εφαρμόζονται στα δύο ελληνικά νηπιαγωγεία και βοηθούν, με δύο συγκεκριμένους και διαφορετικούς τρόπους, παιδιά που βρίσκονται σε μια χώρα της οποίας τη γλώσσα δεν μιλούν, να εκφραστούν.
Η Κυριακή Μέλλιου, σύμβουλος νηπιαγωγών στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης Πειραιά, εμπνεύστρια του νέου προγράμματος σπουδών για το νηπιαγωγείο και μία εκ των ομιλητριών του συνεδρίου, μιλώντας στην «Κ», τονίζει ότι λόγω της πολυπολιτισμικότητας που υπάρχει πλέον σε πολλά σχολεία διεθνώς, κυρίως σε χώρες που δέχονται σημαντικές μεταναστευτικές ροές όπως είναι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ελλάδα, στο προσχολικό επίπεδο, παιδιά που δεν μιλούν τη γλώσσα εισέρχονται στα σχολεία χωρίς κάποια στήριξη. «Δεν υπάρχουν τάξεις υποδοχής όπως στις μεγαλύτερες βαθμίδες», δηλώνει. «Τα δημόσια νηπιαγωγεία καταβάλλουν συστηματική προσπάθεια για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής», αναφέρει, συμπληρώνοντας πως το έργο που παρουσίασαν στο συνέδριο έχει δύο σκέλη. Το πρώτο αφορά την υπολογιστική σκέψη και εφαρμόστηκε στο 4ο Νηπιαγωγείο Πειραιά, στα Καμίνια, όπου περισσότερο από το 50% των μαθητών δεν μιλούσε ελληνικά. Ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης ακολουθεί τις συνάψεις ενός υπολογιστή για την επίλυση ενός προβλήματος. «Πρώτα πρέπει να το σπάσουμε σε μικρότερα κομμάτια, στη συνέχεια να αναζητήσουμε τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα και μετά να καθοδηγήσουμε τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθούμε προς τη σωστή λύση», εξηγεί. «Το μεταφέραμε σε ένα επιδαπέδιο πλαίσιο δημιουργίας ιστοριών», υπογραμμίζει, σημειώνοντας τη σύνδεση με την αφήγηση, και λέγοντας πως στο συνέδριο τους κάλεσαν για να παρουσιάσουν το έργο τους ως πρότυπη καλλιέργεια σύγχρονων δυνατοτήτων.
Στο δεύτερο νηπιαγωγείο, το 9ο Νηπιαγωγείο Πειραιά, επιχειρήθηκε μια διαφορετική προσέγγιση. Μέσω διαφορετικών ειδών παιχνιδιού προσπάθησαν να αυξήσουν τα επίπεδα συμμετοχής των παιδιών που δεν μιλούν τη γλώσσα – «και να εκμαιεύσουμε τραυματικές εμπειρίες», συνεχίζει η κ. Μέλλιου. Ξεκίνησαν με την αναπαράσταση σκηνών από συγκεκριμένα παραμύθια, προτεινόμενα από παγκόσμιους οργανισμούς, λέει στην «Κ». Στη συνέχεια, έβαλαν σε σειρά τις σκηνές για να δημιουργηθεί μια πλοκή και στο πλαίσιο του θεατρικού παιχνιδιού, τα παιδιά υποδύθηκαν φανταστικούς χαρακτήρες. Παράλληλα, χρησιμοποίησαν props – «όπως πραγματικά σωσίβια διάσωσης», συμπληρώνει η ίδια. «Διαπιστώσαμε ότι ήρθαν στην επιφάνεια εμπειρίες μέσα από μια θεραπευτική προσέγγιση, γιατί τα παιδιά συνδέθηκαν με αυτούς τους χαρακτήρες», επισημαίνει η κ. Μέλλιου.
Για την ίδια, το γεγονός ότι βρέθηκαν ανάμεσα σε τόσο διακεκριμένους ομιλητές, ενώ το συνέδριο παρακολουθούσαν εκπαιδευτικοί και μη από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Αργεντινή και τη Χιλή, μεταξύ άλλων χωρών, είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα και την ποιότητα της δημόσιας προσχολικής εκπαίδευσης στη χώρα, παρά τις πολλές δυσκολίες.