ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Το παρελθόν δεν είναι κλειστό. Φαίνεται ασφαλές, αλλά δεν είναι. Είναι ρευστό. Τόσο ρευστό ώστε να ξαναγράφεται· ώστε να επιτρέπει στο πρώιμο ΠΑΣΟΚ να χρίσει αναδρομικά τον Μακρυγιάννη περίπου σαν τον πρώτο πασόκο της Ιστορίας.  Αυτή είναι μια λεπτομέρεια που αγνοούν όσοι αγανακτούν σήμερα για τον σφετερισμό της επετείου της 3ης του Σεπτέμβρη. Η ίδια η […]

Με τρόπο αιματηρό, η τουρκική απόβαση στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974 απέδειξε την εγκληματική απερισκεψία της απόφασης του «αόρατου δικτάτορα» Δημητρίου Ιωαννίδη να ανατρέψει τον Κύπριο πρόεδρο, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Στο απόηχο της τουρκικής εισβολής, η χούντα του Ιωαννίδη δεν άντεξε τις συνέπειες των πράξεών της.

Η ριζοσπαστικοποίηση του αρχηγού του ΠΑΚ και οι αντιδράσεις του απέναντι στις εξελίξεις της Μεταπολίτευσης.

Πόσο ΠΑΣΟΚ είναι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ; Η στρατηγική του κυβερνώντος κόμματος τα τελευταία χρόνια, από την έκρηξη της κρίσης μέχρι σήμερα, δείχνει πως ο Αλέξης Τσίπρας απολύτως συνειδητά έχει επιλέξει να πατήσει πάνω στα χνάρια του Ανδρέα Παπανδρέου, επιχειρώντας να αντιγράψει τις πρωτοβουλίες, τη ρητορική αλλά και την ευρύτερη στρατηγική του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.

Ο Νίκος Παπανδρέου μιλάει στην «Κ» για το νέο του βιβλίο, στο οποίο σκιαγραφεί τον οικονομολόγο πίσω από τον πολιτικό.

Οι πολιτικές του εμπειρίες κατά το 1969 οδήγησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου σε έναν ριζικό ανασχεδιασμό των στόχων και μεθόδων του αγώνα του ΠΑΚ. Αυτό που λειτούργησε πιο αποτελεσματικά στον ανασχεδιασμό του Παπανδρέου ήταν η στάση των ΗΠΑ έναντι των διαβουλεύσεων που προηγήθηκαν της συνόδου της 12ης Δεκεμβρίου 1969 του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων και η πορεία του Ανδρέα Παπανδρέου προς το κατώφλι του «Τρίτου Δρόμου».

 Η κρίση του 1965 μέσα από τα λόγια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Ανδρέα Παπανδρέου και του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου.

Τι θα έκανε σήμερα ο Ανδρέας Παπανδρέου; Τι θα έκανε ένας τέτοιος μάγος – που μπορεί να ήταν κυνικός, αλλά δεν ήταν ρηχός. Mπορεί να ήταν λαϊκιστής, αλλά δεν ήταν οικονομικά αναλφάβητος.

Στην ταραχώδη πολιτική καριέρα του Ανδρέα Παπανδρέου, η σύλληψή του τις πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου 1967 αποτελούσε «ώρα μηδέν».

Ενας άπειρος μονάρχης, μία άβουλη στρατιωτική ηγεσία και ένα ξέπνοο κατεστημένο υπέκυψαν σε τρεις επίορκους αξιωματικούς.

Ο καταλυτικός ρόλος του ηγέτη της κεντροαριστερής πτέρυγας της Ενωσης Κέντρου στην ανάδυση του ελληνικού λαϊκισμού.