Γεώργιος Π. Χρούσος

Το στρες είναι μια πολυπαραγοντική κατάσταση, εξαιρετικά συχνή, που όλοι την έχουμε βιώσει σε μικρή ή μεγάλη ένταση σε πολλές φάσεις της ζωής μας. Ειδικά για το σύνολο του οργανισμού, ξέρουμε ότι κεντρικό ρόλο για τη δημιουργία του στρες παίζει το νευροενδοκρινικό σύστημα, χωρίς να παραβλέπουμε και τη συμμετοχή πολλών άλλων συστημάτων, όπως το ανοσοποιητικό […]

Σύμφωνα με την παλαιοντολογία και παλαιογενετική, ο άνθρωπος ανήκει στα πρωτεύοντα θηλαστικά που έχουν ιστορική εξέλιξη περίπου 60 εκατομμυρίων χρόνων. Ο πιο κοντινός του επιζών συγγενής είναι ο χιμπατζής, από τον οποίο αποχωρίστηκε πριν από περίπου έξι εκατομμύρια χρόνια, και με τον οποίο μοιράζεται σχεδόν 97% του γονιδιώματός του.

Στην εποχή και κοινωνία των προπάππων μας, πολλοί γάμοι γίνονταν με «συνοικέσια», δηλαδή με τη συνένωση δύο οίκων (οικογενειών) έπειτα από συστηματική έρευνα και λογική επιλογή των μελλόνυμφων νέων. Η επιλογή αυτή συμπεριλάμβανε την έρευνα των οικογενειών μέχρι τρεις ή τέσσερις γενιές πίσω, για παρουσία μελών με αρνητικές συμπεριφορές, προβλήματα υγείας κ.λπ., έτσι ώστε ο […]

Κοινωνία χωρίς σωστά παιδιά δεν έχει μέλλον, και για τη συντριπτική πλειονότητα των παιδιών μας, στην εποχή μας, σωστά παιδιά δίχως σχολείο δεν φτιάχνονται.

Γενικά, τα νοσοκομεία για πολλούς υγειονομικούς είναι συνήθως ήπιες «εμπόλεμες ζώνες», που όμως σε καιρούς φυσικών καταστροφών, όπως στη σημερινή πανδημία COVID-19, μπορούν να μετατραπούν σε συνεχείς, αδιάλειπτες και συχνά αδυσώπητες ζώνες πολέμου.

Τα δύο τρίτα του δυτικού πληθυσμού στην ηλικία μεταξύ 50 και 60 ετών πάσχουν από ένα «σύνδρομο χρόνιου στρες και φλεγμονής», που δημιουργείται από τον τρόπο της σύγχρονης ζωής.

Τα πρόσφατα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα της ανθρωπότητας, που συμπεριλαμβάνουν νέες γνώσεις και τεχνολογίες, προσφέρουν σε άτομα και κοινωνία πληροφορίες, διδάγματα και δυνατότητες.

Η πρώτη αναζητεί την αλήθεια, ενώ η δεύτερη και η τρίτη τη χρησιμοποιούν προς όφελος του ανθρώπου και ως ατόμου και ως κοινωνικού συνόλου.