Νικόλας Κατσίμπρας

Οσο τα βλέμματα συνεχίζουν να είναι στραμμένα στην Ουκρανία, το ρολόι χτυπάει αντίστροφα για μια άλλη ωρολογιακή βόμβα στην πίσω αυλή μας. Σε λιγότερο από ένα μήνα, η διεθνής κοινότητα θα προσπαθήσει να αποσοβήσει τον κίνδυνο μιας καταστροφικής διαρροής πετρελαίου στην Ερυθρά Θάλασσα που απειλεί την παγκόσμια ναυτιλία.

Πόσο μακρινό μοιάζει σήμερα το 1988; Ας αναλογιστούμε μερικά από τα γεγονότα της εποχής εκείνης για να έχουμε καλύτερη αίσθηση της απόστασης του χρόνου.

Θα φανταζόταν ποτέ κανείς ότι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) θα έπαιρναν συμβουλές από έναν Ιταλό αρχιμαφιόζο για να ανταποκριθούν σε μία από τις πιο κρίσιμες αποστολές της καριέρας τους;

Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις ήταν παραδοσιακά βασισμένες σε κοινές αξίες, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με το νέο μοντέλο του Τραμπ, το οποίο είναι βασισμένο αποκλειστικά σε κοινά ιδιωτικά συμφέροντα.

Εν μέσω κρίσης με την Τουρκία, είναι σημαντικό να εκθέσουμε πτυχές ενός πολέμου πληροφοριών και επιρροής που λαμβάνει χώρα χιλιάδες μίλια μακριά από την πατρίδα. Συγκεκριμένα, στην Ουάσιγκτον.

Με τη σταδιακή επιστροφή του στόλου στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας μετά τη μεγαλύτερη κινητοποίηση στη σύγχρονη ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.), μπορούμε ψύχραιμα να εκτιμήσουμε ότι η κρίση αυτή είχε τελικά θετικό πρόσημο για την Ελλάδα με πολλαπλά επιχειρησιακά, κοινωνικά και διπλωματικά οφέλη.

Οι αναλύσεις εν μέσω εθνικών κρίσεων απαιτούν εγκράτεια, καθώς η πρόσβαση στην πληροφορία είναι ελάχιστη και η ίδια η πληροφορία εργαλειοποιείται από τον αντίπαλο. Γενικά, βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών, πιστεύω ότι η ψύχραιμη αλλά αποφασιστική αντιμετώπιση της κρίσης ουσιαστικά έχει εξουδετερώσει τη δυνατότητα του «Ορούτς Ρέις» να συλλέξει αξιοποιήσιμες πληροφορίες για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων, κάτι που θα παραβίαζε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. 

Ο​​ι αποκαλύψεις για την παρασκηνιακή δράση του Μανώλη Πετσίτη είναι λογικό να μονοπωλούν το δημόσιο ενδιαφέρον.

Εάν αποσυνθέσεις την Ουάσινγκτον, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν ένα think tank, ένα λόμπι και ένα ξενοδοχείο. Η διασταύρωση των οδών Κ και 15ης περιέχει πλέον και τα τρία αυτά βασικά συστατικά, αφού δίπλα από το πανίσχυρο Ατλαντικό Συμβούλιο και απέναντι από το Architect Hotel, προστέθηκε εδώ και λίγες ημέρες το νεώτερο μέλος του Σκοπιανού λόμπι, το Macedonia PAC (MACPAC).

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο Αιγαίο, είναι πλέον αδιαμφισβήτητο ότι χρειαζόμαστε μια δραστική αλλαγή του τρόπου αντιμετώπισης των εθνικών μας προβλημάτων. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Προσωπικά δεν ξέρω την απάντηση, αλλά ίσως ξέρω πως μπορούμε να την βρούμε και αυτό ξεκινά με μια βασική ερώτηση.

Το πρόβλημα δεν είναι κατά πόσο ένας γραφικός Γκρίζος Λύκος που θέλει να γίνει βουλευτής αποτελεί απειλή. Το πρόβλημα είναι πόσο εύκολα τα λεγόμενά του φτάνουν σε εκατομμύρια αυτιά και μάτια ενισχύοντας την ολοένα διογκούμενη χιονοστιβάδα του λαϊκισμού, που έχει πάρει γιγάντιες διαστάσεις στην γείτονα Τουρκία.

Το 2017 παρέλαβε σκυτάλη συγκρατημένης αισιοδοξίας, αλλά και καχυποψίας, όσον αφορά το Κυπριακό.