Θάνος Π. Ντόκος*

Ιμια, ναυάγιο του «Εξπρές Σαμίνα», υπόθεση Οτσαλάν, οδός Νιόβης, πυρκαγιές 2007, ταραχές Δεκεμβρίου 2008, πλημμύρες Μάνδρας, πυρκαγιές Ανατολικής Αττικής: η σχέση της Ελλάδας με έκτακτες καταστάσεις είναι δυστυχώς λίαν τακτική και τις περισσότερες φορές επώδυνη, καθώς σπανίως η διαχείρισή τους γίνεται με αποτελεσματικό τρόπο.

Οταν τα θύματα μιας κρίσης δεν έχουν ακόμα αναγνωριστεί και παραδοθεί στους οικείους τους, απαιτείται τεράστιος σεβασμός, μετρημένα λόγια και εξαιρετική προσοχή σε κάθε δημόσια παρέμβαση. Εξάλλου, ελλοχεύει πάντοτε και ο πειρασμός του «δεξιότερα Κουροπάτκιν». 

Ο​​φείλουμε να θυμόμαστε ότι στα πρώτα χρόνια της κρίσης ορισμένοι διανοητές και πολιτικοί πρότειναν την αλλαγή γεωστρατηγικού προσανατολισμού. Λίγα χρόνια αργότερα, βαθείς γνώστες της θεωρίας των παιγνίων και οραματιστές της γεωπολιτικής ετοιμάστηκαν να παίξουν στη ρουλέτα την τύχη της χώρας μέσω εξόδου από το ευρώ και εφόδου στο Νομισματοκοπείο και στην Τράπεζα της Ελλάδας, βασιζόμενοι στη στήριξη της Μόσχας που, ως σοβαρή δύναμη, απάντησε αρνητικά.

Η επίλυση της διαμάχης με την ΠΓΔΜ θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ανακτήσει μέρος του πρωταγωνιστικού ρόλου και επιρροής της στα Βαλκάνια, θα περιορίσει, σε βάθος χρόνου, την επιρροή και τα περιθώρια κινήσεων της Τουρκίας στην εν λόγω περιοχή, θα κλείσει ένα μέτωπο εξωτερικής πολιτικής και θα επιτρέψει τη «συντήρηση δυνάμεων» και τη σταδιακή συσσώρευση διπλωματικού κεφαλαίου για τη διαχείριση του κεντρικού ζητήματος για την ελληνική εξωτερική πολιτική, τις σχέσεις με την Τουρκία. 

Γ​​ια τον κ. Ερντογάν δεν υπήρχε η επιλογή της ήττας, καθώς το διακύβευμα δεν ήταν μόνο η πολιτική νίκη αλλά και η «φυσική» του επιβίωση.

O​​ι υποθέσεις των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που ζήτησαν άσυλο μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία και των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που συνελήφθησαν και κρατούνται από το τουρκικό καθεστώς, χωρίς την απόδοση κατηγοριών και με ξεκάθαρο στόχο την άσκηση πίεσης προς την Ελλάδα, έχουν σοβαρές συνέπειες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. 

Επιτρέπει στην Ελλάδα να ανακτήσει μέρος του πρωταγωνιστικού ρόλου της στα Βαλκάνια.

Η επίθεση κατά του Γιάννη Μπουτάρη, οι δράσεις του «Ρουβίκωνα», αλλά και η συχνή δράση χούλιγκαν στα γήπεδα, μεταξύ άλλων, επαναφέρουν το ερώτημα περί του ρόλου και της αποτελεσματικότητας της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.). 

Ο μέχρι στιγμής απολογισμός της θητείας Τραμπ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι τραγικός. 

Η (φανταστική) χώρα Ε βρίσκεται σε μια λίαν δύσκολη περιοχή του πλανήτη, που χαρακτηρίζεται από οβιδιακές μεταμορφώσεις, ανταγωνισμούς και συγκρούσεις. 

​Η Τουρκία έχει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική αύξησης του τμήματος του Αιγαίου που ελέγχει, άμεσα ή έμμεσα. Για να επιτύχει τον στόχο της χρησιμοποιεί διάφορα «εργαλεία»: παραβάσεις-παραβιάσεις στον εναέριο χώρο, νομικά επιχειρήματα περί αποστρατιωτικοποίησης νήσων, αμφισβήτηση δικαιοδοσίας έρευνας και διάσωσης, απειλές casus belli για τα χωρικά ύδατα και την ιδιαίτερα επικίνδυνη θεωρία περί «γκρίζων ζωνών» και αδιευκρίνιστης κυριαρχίας αριθμού νησίδων και βραχονησίδων (συμπεριλαμβανομένων και κατοικημένων).

Ο χειρισμός των υποθέσεων των 8 Τούρκων αξιωματικών και στη συνέχεια των δύο Ελλήνων στρατιωτικών υπενθύμισε τις ελλείψεις και δυσκολίες λειτουργίας του ελληνικού θεσμικού συστήματος εθνικής ασφαλείας.