07.00-08.30
Ξυπνάω γενικώς νωρίς. Μου αρέσει το πρωινό ξύπνημα, είτε είμαι σε ρυθμούς εργασίας είτε σε διακοπές. Ενα ντους πρωινό και ελληνικός καφές. Βλέπω τον ήλιο στην ανατολή του να αντανακλάται στις απέναντι πολυκατοικίες. Mου αρέσει πολύ αυτή η εικόνα, την ώρα που διαβάζω τις πρώτες ειδήσεις της ημέρας στο κινητό, ή τις βλέπω στην τηλεόραση. Πριν αφήσω τη θαλπωρή του σπιτιού μου, ευχαριστιέμαι την οικογένειά μου –τη γυναίκα μου και τις δύο πανέμορφες κορούλες μου–, και φεύγω για πρόβα.
10.00
Παρά το lockdown οι πρόβες μας συνεχίζονται κανονικά σε εντατικούς ρυθμούς. Οι μέρες μας μοιράζονται σε μουσικές πρόβες με τον αρχιμουσικό Ντάνιελ Σμιθ και τους εξαιρετικούς πιανίστες της ΕΛΣ που μας βοηθούν στη μουσική εκμάθηση των ρόλων, και στις σκηνικές πρόβες με τον σπουδαίο σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή της Βασιλικής Οπερας της Δανίας, Τζον Φούλτζεϊμς.
Οι σκηνικές πρόβες απαιτούν μεγάλη συγκέντρωση – ειδικά σε έναν τόσο απαιτητικό ρόλο όπως του Ντον Τζοβάννι. Ομως έχουν κάτι πολύ δημιουργικό, καθώς μαζί με τους συναδέλφους μονωδούς και τη σκηνοθετική ομάδα, χτίζουμε μια νέα παράσταση από το μηδέν. Μάλιστα, εν προκειμένω η χαρά της δημιουργίας είναι ακόμη πιο μεγάλη, επειδή αυτή η παραγωγή θα ταξιδέψει στην Κοπεγχάγη και το Γκέτεμποργκ αμέσως μετά την Αθήνα.
11.30
Διάλειμμα για δεύτερο καφέ: ο πρώτος πάντα ελληνικός, ο δεύτερος εσπρέσο. Κουβεντούλα στην καντίνα με τους συναδέλφους, δίπλα στο μεγάλο σιντριβάνι του ΚΠΙΣΝ. Οσο τα αστειάκια, οι ατάκες και τα πειράγματα είναι στην ημερήσια διάταξη, μένω. Αν ξεκινήσει καμιά κουβέντα για τραγούδι ή τραγουδιστές, συνήθως φεύγω. Προτιμώ να περνώ τον λίγο ελεύθερο χρόνο μου απαλλαγμένος από τοξικές σκέψεις και συζητήσεις.
11.50
Επιστροφή στην πρόβα. Οσο δουλεύουμε, προσπαθώ να μπω στον χαρακτήρα του ρόλου, να γίνω ένα με αυτόν, ώστε να τον βιώσω με όλη μου την ψυχή και το σώμα. Πάντα με τις συμβουλές του σκηνοθέτη, αναφορικά με το πώς θέλει τον πρωταγωνιστή, κάτω από την μπαγκέτα του μαέστρου και με σοφό οδηγό τη μουσική, θα γίνω ο Ντον Τζοβάννι.
Τις πρώτες μέρες των προβών, προσπαθώ να βγάλω από πάνω μου τον προηγούμενο ρόλο για να μπω ήρεμος στον καινούργιο. Αυτή την περίοδο αφήνω πίσω τον ευαίσθητο πρόξενο Σάρπλες από τη «Μαντάμα Μπαττερφλάι» και προσπαθώ να ντυθώ το «κοστούμι» του Δον Ζουάν. Λίγο έξω από τον δικό μου χαρακτήρα, αλλά αυτό κάνει την πρόκληση ακόμα πιο μεγάλη. Η πρόβα συνήθως τελειώνει στις 5 το απόγευμα, οπότε έχουμε ακόμη δουλειά.
17.00-18.30
Επιστροφή στο σπίτι. Δυστυχώς μένω μακριά από τα νότια της πόλης και το ΚΠΙΣΝ. Με την κίνηση γίνεται λίγο πιο δύσκολο. Αλλά στο τέλος μια χαρά, σκέφτομαι ότι γυρνώ στην οικογένειά μου και όλα περνάνε!
Λίγο ραδιόφωνο στον δρόμο, σκέψεις από την πρόβα. Αμφιβολίες, αβεβαιότητες, αλλά και η αρχή της ικανοποίησης για την ερμηνεία μου. Οι σκέψεις γιγαντώνονται πάντα όταν οδηγώ, και λίγο πριν φθάσω νιώθω ότι έχω καταχωρίσει μέσα μου όλες τις πληροφορίες της ημέρας. Ηρεμία.
Εως αργά τη νύχτα
Ανοίγω πόρτα και αρχίζουν να σκάνε τα χαμόγελα. Τρεις γυναίκες να με περιμένουν και με το που με βλέπουν να μου χαμογελούν. Τι άλλο να θέλω από τη ζωή; Εκεί τα ξεχνάω όλα. Μπάνιο, ρούχα καθαρά για να αναλάβω τις κόρες μου. Να παίξουμε, να ξαναπαίξουμε, να αλλάξω πάνες, να δώσω το γάλα τους. Μπαμπάς με τα όλα μου. Μέχρι να έρθει η στιγμή να νυστάξουν τα μωρά και να τα βάλουμε για ύπνο.
Στη 01.00 ξαπλώνω, γυρίζουν οι τελευταίες σκέψεις για λίγο –πολύ λίγο– στη μέρα που πέρασε: τι έκανα λάθος, τι έκανα σωστά. Και αύριο να προσπαθήσω ίσως να γίνω καλύτερος. Σηκώνομαι πάλι για δύο λεπτά, πάω πάνω από τις κούνιες να δω τις μικρές, γυρίζω και κλείνω τα μάτια μου. Εκεί περίπου στη 01.30, έχοντας την εικόνα από τις κόρες μου στα μάτια μου και τη γυναίκα μου στο πλάι μου, μουρμουρίζω «Δόξα τω Θεώ» και κάπου εκεί κοιμάμαι.
Ο Διονύσης Σούρμπης είναι βαρύτονος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε πρόβες για την προσεχή παραγωγή της ΕΛΣ,
«Ντον Τζοβάννι», στην οποία ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο.