Ενα όμορφο σπίτι στη δημοσιά της Ανδρου, ανοικτό στην τέχνη, μια φιλόξενη στέγη που κάθε καλοκαίρι έχει την τιμητική της. Το Ιδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως, στο κυκλαδονήσι, έχει φροντίσει να μας παρουσιάσει μέχρι σήμερα εκατοντάδες αξιόλογους εικαστικούς. Επί 27 ολόκληρα χρόνια διοργανώνει εκθέσεις και δράσεις παραμένοντας συνεπές σε αρχές και αξίες που είχε το ιδρυτικό ζεύγος. Κινούμενοι μεταξύ Λονδίνου, Αθηνών και Ανδρου, οι Κυδωνιείς ήταν ευρυμαθείς και καλλιεργημένοι, ταγμένοι στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, ψυχικά και υλικά γενναιόδωροι. Το ίδρυμα που φέρει το όνομά τους συστάθηκε το 1993, μετά τον θάνατο και των δύο, με σκοπό να προάγει τον πολιτισμό. Επικεφαλής του ο Νίκος Σιγάλας, ανιψιός της Μαρίκας Κυδωνιέως, που συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση με τη βοήθεια της ιστορικού τέχνης Αθηνάς Σχοινά.
Από τον Κώστα Τσόκλη στον Μάριο Πράσινο, από τον Κεσσανλή στον Παύλο και στον Τάκη, στους μαθητές του Λεονάρντο Κρεμονίνι και (πέρυσι) στον γελοιογράφο Αρκά, έχουμε δει εξαιρετικές ατομικές και ομαδικές. Κάθε καλοκαίρι περνούν το κατώφλι 15.000-20.000 άτομα, κάνοντας τη Χώρα της Ανδρου έναν τόπο πραγματικά αγαπημένο στους φιλότεχνους, χάρη και στο Ιδρυμα και στο Μουσείο του Ιδρύματος Γουλανδρή. Τον χειμώνα, το Κυδωνιέως γίνεται ένας φιλόξενος χώρος για τους ίδιους τους κατοίκους, προσφέροντας διάφορα εργαστήρια.
Οι φετινοί 27οι «Πλόες», με τίτλο «Τροχιές μνήμης», εγκαινιάζονται στις 31 Ιουλίου και εστιάζουν στην επέτειο του 1821. Ως κεντρικό σημείο αναφοράς της έκθεσης για τις μνήμες των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων είναι ένα αντιπροσωπευτικό έργο του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ από τη συλλογή του Σταύρου Αγγελιδάκη. Γύρω από αυτό οκτώ καλλιτέχνες εμπνεύσθηκαν από τα 200 χρόνια και φιλοτέχνησαν έργα σύζευξης του τότε με το σήμερα. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα που εξετάζει καλειδοσκοπικά το θέμα του παρελθόντος: τι κρατάμε από αυτό.
Τα έργα του Βαγγέλη Τζερμιά συνδιαλέγονται με την ιστορία της τέχνης. Η γλύπτρια Χριστίνα Σαραντοπούλου, που χρησιμοποιεί ως άξονα τα δακτυλικά αποτυπώματα, μιλάει για τα πολλαπλά αφηγήματα της μνήμης. Ο χαρισματικός ζωγράφος Βασίλης Πέρρος χρησιμοποιεί τη δύναμη της αλληγορίας. Η Ντιάνα Μπισογιάννη παρουσιάζει μια σειρά υφασμάτινων έργων της «μαλακής» γλυπτικής της και εμπνέεται από την εθνική παλιγγενεσία, τους ήρωες, τις θυσίες τους και κυρίως την ακατάβλητη επιθυμία τους για ελευθερία. Η Ντέπη Παυλίδου μεταφέρει επάνω σε μεταξωτά υφάσματα την ατμόσφαιρα του Αγώνα. Ο Τάκης Ζερδεβάς, μέσα από φωτογραφίες και βίντεο, αναψηλαφεί τη μνήμη, ενώ ο Μάκης Φάρος και η Ζωή Πυρίνη, που ενδιαφέρονται για συλλογικές συνθέσεις, προσκαλώντας συχνά και άλλους εικαστικούς, ενσωματώνουν πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 3 Οκτωβρίου.
