Αγαπητή Μαργαρίτα,
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο η κλινική μας δέχεται αποκλειστικά περιστατικά COVID-19. Η διοίκησή μας παραχώρησε άλλες δύο νοσηλευτικές πτέρυγες και πια διαθέτουμε 63 κρεβάτια, ενώ παράλληλα συνεχίζεται η λειτουργία της μονάδας λοιμώξεων για τους οροθετικούς μας. Δεν θα σου περιγράψω εδώ τον αγώνα των γιατρών και των νοσηλευτών. Νομίζω πως εσείς, στον έξω κόσμο, στον Απάνω Κόσμο, τον γνωρίζετε καλά – και είδα με μεγάλη χαρά το χριστουγεννιάτικο φύλλο της «Κ» να αφιερώνεται στους ήρωες αυτής της δυστυχισμένης περιόδου. Πίσω από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, όμως, υπάρχουν οι χορείες των ανώνυμων αγίων, των στρατευμένων (εξίσου, αλλά με ακόμη πιο σκληρές συνθήκες) στον καλόν αγώνα. Ας σκεφτούμε τις βοηθούς θαλάμου, τους τραυματιοφορείς, τις τραπεζοκόμους, τους δρομείς, τους τεχνολόγους των εργαστηρίων και των τμημάτων απεικόνισης, τους μεταφορείς βαρέων φορτίων (που έχουν να κουβαλήσουν κάθε μέρα δεκάδες λίτρα φυσιολογικών ορών και υγειονομικά υλικά παντός είδους), το φυλακτικό και το διοικητικό προσωπικό της γραμματειακής υποστήριξης. Ας σκεφτούμε ξεχωριστά τις καθαρίστριές μας, καθώς μοχθούν νύχτα-μέρα εκεί όπου και οι άγγελοι φοβούνται να αλαφροπατήσουν. Δεν είναι καθόλου εύκολο να υπομένεις την αποφορά των ούρων και την απολύμανση των βιολογικών υγρών σε χώρους που δεν διαθέτουν ατμόσφαιρα μυροποιείου.
Ακόμη περισσότερο, όπως πάντα, ας σκεφτούμε τους αρρώστους (μήγαρις έχουμε άλλο στον νου μας;). Η ιατρική μπορεί να είναι ένα κράμα γνώσεων, εμπειρίας και τέχνης, αλλά το μέγιστον μάθημα που αποκομίζει κανείς είναι η σπουδή της ανθρώπινης φύσης και του μεγαλείου των ατελειών της. Η αρρώστια κάνει τους ανθρώπους εγωκεντρικούς, αν και υπάρχουν ασφαλώς οι εξαιρέσεις. Οι χτυπημένοι από την πανδημία, όμως, είναι μια ειδική κατηγορία. Είναι εντελώς απομονωμένοι από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, έχουν συνήθως πλήρη επίγνωση του μαρτυρίου τους και αν επιδεινωθούν απότομα, θα χρειαστούν διασωλήνωση και μεταφορά στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
Λίγο πριν συμβεί αυτό, όταν η δύσπνοια τους κάνει να συναισθάνονται το επερχόμενο τέλος, όταν καταλαβαίνουν πως ο χρόνος τους εδώ μπορεί να τελειώσει και να επιστρέψουν στην ποθεινήν πατρίδα, όταν το βλέμμα τους αναρωτιέται ικετευτικά καθώς οραματίζονται τη στάθμη του ζυγού και την ψυχοστασία, τότε θέλουμε να είμαστε δίπλα τους. Και τότε, όλος ο κόπος του προσωπικού, όλος ο αγώνας, βρίσκει το νόημά του. Την ερχόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσουν οι εμβολιασμοί στο νοσοκομείο μας, και ας ελπίσουμε πως αυτός ο εφιάλτης θα τελειώσει όσο πιο σύντομα γίνεται.
Ευχές για τον καινούργιο χρόνο,
Ν. Π. Παΐσιος
ΥΓ.: Ο κ. Παΐσιος είναι παθολόγος – λοιμωξιολόγος, επιμελητής Α΄ στην Α΄ Παθολογική Κλινική ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς» και επιμελητής της έκθεσης «ὁρατῶν τε και ἀοράτων», στην γκαλερί Citronne, στο Κολωνάκι.