Ξύπνησα χαρούμενη –ημέρα πρώτης δόσης γαρ–, έκανα τις δουλειές μου στο άψε σβήσε και το μεσημέρι ετοιμάστηκα να πάω στο Μεγάλο Κέντρο Εμβολιασμού, στο Περιστέρι, όπου με έστειλε το emvolio.gr, για το ραντεβού μου. Εβαλα στο GPS τη διεύθυνση και ξεκίνησα εγκαίρως μήπως πέσω σε κίνηση, πράγμα που συνέβη. Πλησιάζοντας στον προορισμό (Δωδεκανήσου 106), άκουσα την ηχογραφημένη φωνή της εφαρμογής του κινητού να μου λέει με ενθουσιασμό: «Φθάσατε!». Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου και βλέπω ένα μικρό διώροφο κτίσμα που θα στέγαζε, φαντάζομαι, μια οικογένεια, αλλά την επιχείρηση «Ελευθερία» με τίποτα. «Αποκλείεται», λέω στον εαυτό μου, αλλά το GPS, ανένδοτο: «Φθάσατε!» επέμενε.
Υστερα παρατήρησα ότι μια σειρά από άλλα αυτοκίνητα είχε σταθμεύσει στην άκρη του δρόμου και οι οδηγοί αναζητούσαν επίσης το εμβολιαστικό κέντρο. Ενας κύριος έσπευσε να μου εξηγήσει: «Η Δωδεκανήσου έχει και άλλο 106, όπως η Κηφισίας και η Πειραιώς. Σε περίπου ένα χιλιόμετρο από εδώ. Κάντε αναστροφή και συνεχίστε». Μου φάνηκε λίγο αστείο που το ελληνικό Δημόσιο για πρώτη φορά οργάνωσε κάτι τόσο τέλεια όσο ο μαζικός εθνικός εμβολιασμός, αλλά κόντεψε να το προδώσει μια παλιά αμαρτία, όπως η διπλή αρίθμηση του δρόμου, που ισχύει σε πολλές λεωφόρους. Κονβόι τα αυτοκίνητα πήγαμε ένα χιλιόμετρο πιο κάτω, για να συναντήσουμε όντως την τελειότητα. Λες και ήσουν σε άλλη χώρα.
Ο υπάλληλος σεκιούριτι στην είσοδο είχε κέφια, παρά τον καυτό μαγιάτικο ήλιο και τους χιλιάδες προσερχομένους. Μας υπέδειξε πού να παρκάρουμε. Οι συνάδελφοί του στην πόρτα του κτιρίου, που έπρεπε να υποδέχονται κατά κύματα τους πολίτες, έδειχναν αυτοσυγκράτηση και υπομονή. Γύρω μου, πολίτες από 65 και κάτω έκαναν ουρά με πολιτισμένο τρόπο για να εισέλθουν. Η διαδικασία ήταν σύντομη και εξελίχθηκε άψογα: δεν καθυστερήσαμε ούτε ένα λεπτό από την ώρα που είχε οριστεί ως ραντεβού, οι γιατροί πήραν τα στοιχεία μας, το εμβόλιο έγινε δίχως να το καταλάβουμε, ακολούθησε αναμονή δέκα λεπτών και αυτό ήταν. Ολοι οι εργαζόμενοι με τους οποίους ήλθαμε σε επαφή ήταν ευγενέστατοι, αποτελεσματικότατοι και έκρυβαν την αναπόφευκτη κούρασή τους.
Η επιχείρηση «Ελευθερία» μπορεί να λειτουργήσει διπλά: όχι μόνον ως οικοδόμηση του ανθρώπινου τείχους ανοσίας στη χώρα, αλλά και ως έμπρακτο παράδειγμα ότι η πολιτεία μπορεί να φέρεται με σεβασμό και έγνοια στους πολίτες. Είναι η πρώτη και η μόνη φορά μέχρι σήμερα που έχει συμβεί κάτι τέτοιο σε αντίστοιχη κλίμακα. Αν υπήρχε exit poll στην έξοδο, θα καταγραφόταν ένα απίστευτο ποσοστό ικανοποίησης. Εφυγα από το Περιστέρι με το τρελό όνειρο ότι μια ημέρα μπορεί να λειτουργούν έτσι οι εφορίες, τα κτηματολόγια και κάθε κρατική υπηρεσία.
[email protected]