Από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ακουγόταν κλασική μουσική –από το βάθος του σπιτιού– και μια φωνή που φανέρωνε ευγένεια και καλλιέργεια. Ηταν η Αννα Σαρλή, μια αναγνώστρια της στήλης που μου είχε στείλει ένα ωραίο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με τα στοιχεία επικοινωνίας της. Επισύναπτε ένα μικρό κείμενο και τέσσερις φωτογραφίες. Σε μία από αυτές φιγουράριζε ο προσφάτως εκλιπών πρίγκιπας Φίλιππος σε ηλικία επτά ετών. Στην μπορντούρα ήταν, μάλιστα, γραμμένο το όνομά του με άτεχνα γράμματα, στα ελληνικά, φανερό πως το χέρι που κρατούσε την πένα ήταν παιδικό.
Ιδού, λοιπόν, η ιστορία, όπως μου την εξήγησε η κ. Σαρλή: «Γύρω στο 1926, ο Φίλιππος με τη μητέρα του, πριγκίπισσα Αλίκη, κατοικούσαν στο Παρίσι. Επιθυμία της μητέρας του ήταν ο μικρός να μάθει την ελληνική γλώσσα. Γι’ αυτόν τον λόγο απευθύνθηκαν στον σύλλογο των Ελλήνων φοιτητών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης.
Ετσι, ο πατέρας μου, Απόστολος Αντωνίου, νεαρός φοιτητής τότε της Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και πρόεδρος των Ελλήνων φοιτητών, ανέλαβε τη διδασκαλία του επτάχρονου Φιλίππου. Ο μικρός έγραψε το όνομά του στα ελληνικά επάνω σε μια φωτογραφία του και τη χάρισε στον δάσκαλό του. Τη φωτογραφία αυτή είχαμε πάντα στο σπίτι, ως μια ανάμνηση των φοιτητικών χρόνων του πατέρα μου στο Παρίσι. Είναι άγνωστο αν ο Δούκας του Εδιμβούργου προχώρησε αργότερα στην εκπαίδευσή του στη γλώσσα μας. Ομως αυτό είναι το μόνο τεκμήριο που έχουμε, ότι σίγουρα ξεκίνησε να τη διδάσκεται», μου είπε η Αννα Σαρλή, δίνοντάς μου και μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την ίδια την οικογένειά της.
Ο Απόστολος Αντωνίου (1909-1970) έχασε νωρίς τον πατέρα του, που κατείχε μεγάλες κτηματικές εκτάσεις στη Θεσσαλία. Η μητέρα του, Καλλιόπη, το γένος Γιώτη, ανέλαβε να μεγαλώσει μόνη της τα τρία παιδιά. Οχι μόνο τα κατάφερε άριστα, αλλά έστειλε τους δυο γιους της στο Παρίσι για σπουδές. Ο Αριστοτέλης ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή και ο Απόστολος στη Νομική. Διέπρεψαν ως φοιτητές και επέστρεψαν στην πατρίδα. Ο πρώτος έμεινε στη γενέτειρά του, τα Τρίκαλα, και ευεργέτησε τον τόπο. Ο δεύτερος, γυρίζοντας στην Ελλάδα, συμμετείχε στην Αντίσταση κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όντας σύνδεσμος του Θεμιστοκλή Σοφούλη με την κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής. Εγινε ο πρώτος νομάρχης του νομού Καρδίτσας μετά την απελευθέρωση και διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών, Εφοδιασμού και Διανομών στην κυβέρνηση Σοφούλη. Εξελέγετο βουλευτής του νομού από το 1947 έως το 1967 με το κόμμα των Φιλελευθέρων και την Ενωση Κέντρου. Υπήρξε τακτικό μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στην Αντίσταση γνώρισε και τη μητέρα της Αννας Σαρλή, Μαρία, αδερφή του Γεωργίου Μαύρου.
[email protected]