Οι συμβολισμοί στην ελληνική μυθολογία ποτέ δεν είναι τυχαίοι. Οι Μούσες, που ταυτίσθηκαν με τις τέχνες, ήταν θυγατέρες του Δία και της Μνημοσύνης. Η μητέρα τους δεν ήταν κοινή θνητή αλλά αυθεντική θεότης. Εμείς οι σύγχρονοι Ελληνες έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ακόμα σπονδές, κοντολογίς να θυμόμαστε τους αρχαίους προγόνους, και αυτό το καθήκον συχνά μας εξουθενώνει. Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι να ανακαλεί κανείς το παρελθόν του ώστε το βάρος να γίνεται ψυχική ανάταση μέσα από την τέχνη, τη μουσική, τη δημιουργικότητα, τη λεπταισθησία, τη συγκίνηση. Παρακολουθώντας τον μαέστρο Θεόδωρο Κουρεντζή με το μαύρο κοστούμι να διευθύνει την ορχήστρα musicAeterna στο αρχαίο Θέατρο των Δελφών και τη Μαρία Γκράτσια Κιούρι του οίκου Ντιορ ντυμένη ολόλευκα να περπατάει μετά το τέλος του ντεφιλέ στο Καλλιμάρμαρο, έχει κανείς τη βεβαιότητα ότι η έμπνευση επέστρεψε σε γνώριμα λημέρια, στα μνημεία μας, που είναι φορτισμένα από την ανθρώπινη ανάσα. Και μας γέμισε πραγματική υπερηφάνεια, που τόσο είχαμε ανάγκη ύστερα από πολλά χρόνια συνεχών δυσκολιών.
