Αν προσπαθήσουμε να βρούμε στην Ελλάδα τοπία και οικισμούς με την ατόφια και ανέγγιχτη ομορφιά της δεκαετίας του ’50, θα μας πιάσει –δικαιολογημένα– απελπισία. Υπάρχει, ωστόσο, μία εξαίρεση, ένα μέρος που ακόμη και σήμερα έχει αυτή την προνεωτερική εικόνα στον αρχιτεκτονικό ιστό του. Είναι η Υδρα. Προστατεύθηκε χάρη σε ορισμένους πεφωτισμένους ανθρώπους, που κατάλαβαν από πολύ νωρίς ότι αν έρχονταν ποτέ τα αυτοκίνητα και αν κτίζονταν μεγάλα ξενοδοχεία, το νησί θα καταστρεφόταν. Θα μπορούσε εύκολα να πάρει τον «κακό» δρόμο, αφού έγινε δημοφιλής προορισμός ήδη από το 1956, με τη Σοφία Λόρεν να φιλοξενείται στη θαλαμηγό «Νεράιδα» για τα γυρίσματα της ταινίας «Το παιδί και το δελφίνι», λόγω έλλειψης καταλυμάτων. Γλίτωσε. Ο επισκέπτης που θα την αντίκριζε τότε από το λιμάνι, ύστερα από ένα ταξίδι πολύωρο και κοπιαστικό, με καΐκι από τον Πειραιά, έχει την ίδια πρώτη εντύπωση με αυτόν που κατεβαίνει σήμερα, 70 χρόνια μετά, τη σκάλα του καταμαράν.
Πριν από μερικές ημέρες εγκαινιάστηκε στην οικία Λάζαρου Κουντουριώτη του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου η έκθεση «Η Υδρα του Robert McCabe 1950s-1960s», σε επιμέλεια της Ιφιγένειας Βογιατζή, με δεκάδες λήψεις ακριβώς από την εποχή κατά την οποία το νησί έκανε τη δική του μετάβαση. Από τη μικρή κοινωνία που είχε μάθει να είναι ολιγαρκής και εσωστρεφής, στον τόπο που αγάπησαν οι καλλιτέχνες, οι διάσημοι, οι μποέμ της εποχής. Ενα άλμα που δεν άφησε ίχνη και τραύματα στη μικρή πέτρινη αγκαλιά μέσα στον βράχο του Αργοσαρωνικού. Στην παρουσίαση του αφιερώματος και του θαυμάσιου καταλόγου που έφτιαξε ο Αλέξης Βερούκας, την Κυριακή 19 Ιουνίου, στο αρχοντικό Κουντουριώτη μίλησαν ο γνωστός ιστοριοδίφης, ερευνητής και συγγραφέας Αδωνις Κύρου μαζί με τον δικό μας αγαπημένο συνάδελφο, τον Υδραίο Αγγελο Ρέντουλα. «Ισως κάποιοι από εσάς, συνομήλικοί μου, είχατε διασταυρωθεί στα σοκάκια και στα μονοπάτια της Κιάφας, με έναν πάντοτε γελαστό Αμερικάνο, που με τη νεανική παρέα του και φορώντας κάτι περίεργα σανδάλια περιδιάβαζε ακούραστος, μέσα στο κατακαλόκαιρο, στις προκυμαίες του λιμανιού και στις μέσα ανηφοριές, χωρίς να αφήνει τη φωτογραφική μηχανή από τα χέρια του», είπε ο Κύρου για τον Μακέιμπ, ο οποίος πρωτοπάτησε το πόδι του στην Υδρα το 1954.
Ο φωτογράφος θυμήθηκε με τη σειρά του ότι πιο πριν είχε πάει με τον αδελφό του Τσαρλς στην Ιο, όπου βρήκαν πέντε Γάλλους τουρίστες και αποφάσισαν να φύγουν διότι υπήρχε «πολυκοσμία». Ετσι ήταν η Ελλάδα τότε. «Αυτή η έκθεση είναι μια παμπόνηρη υποδόρια ενόχληση», προσέθεσε ο Ρέντουλας για το γεγονός ότι οι φωτογραφίες αυτές δείχνουν την αντοχή της Υδρας στις σειρήνες της τουριστικής εξέλιξης, που αλλού ήχησαν δαιμονισμένα. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τα τέλη Οκτωβρίου.
