Οταν ο Αντώνης Σαμαράς ολοκλήρωνε τις σπουδές του στο Harvard Business School το 1976, μάλλον δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι 47 χρόνια αργότερα θα επέστρεφε για να πάρει ένα από τα πιο φημισμένα βραβεία του πανεπιστημίου, που απονέμεται σε εξέχοντες αποφοίτους. Ούτε βέβαια θα μπορούσε να διανοηθεί ότι ακόμη και έξω από τον κοιτώνα όπου διέμενε τότε, το McCulloch Hall, θα κρεμόταν προς τιμήν του μια αφίσα με το πρόσωπό του για να θυμίζει στους τωρινούς σπουδαστές ότι η μόρφωση και η γερή σκευή δεν φτιάχνουν μόνο χαρακτήρες αλλά και υποδείγματα ηγεσίας. Και ηγέτης για τους Αμερικανούς, ήδη από την εποχή των χρυσοθηρών και της κατάκτησης της Αγριας Δύσης, δεν είναι αυτός που κάλπασε ανεμπόδιστος προς την επιτυχία, αλλά εκείνος που κλήθηκε να διαχειριστεί με ανθεκτικότητα και ήθος τις δυσκολίες, την ήττα, τις αντιδημοφιλείς επιλογές.
Ολα αυτά τα κύματα αντιξοότητας τα πέρασε αγόγγυστα ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος ήταν μάλιστα ο μόνος Ευρωπαίος εκ των βραβευθέντων του Alumni Achievement Award. Επρόκειτο για μια μεγάλη τιμή για τη χώρα μας σε διεθνές επίπεδο, που μπορεί να κάνει και εμάς τους Ελληνες να επανεξετάσουμε τα πρότυπά μας, τα κριτήρια με τα οποία ζυγίζουμε αυτούς που διακρίνονται στην πολιτική, επιχειρηματική ή κοινωνική κονίστρα. Στην πρόσφατη τελετή ο κοσμήτορας της Οικονομικής Σχολής του Χάρβαρντ, Srikant Datar, ανέδειξε τα πεπραγμένα και τις επιλογές της ζωής των πέντε προσωπικοτήτων οι οποίες αποτελούν υποδείγματα ηγεσίας για τον σύγχρονο κόσμο. Εκτός από τον Μεσσήνιο πολιτικό, βραβεύτηκαν η Reshma Kewalramani, πρόεδρος της φαρμακευτικής Vertex, η Depelsha Thomas McGruder, ανώτερο στέλεχος του Ford Foundation, που έχει διακριθεί για το τεράστιο έργο της στην αφροαμερικανική κοινότητα, ο Raymond J. McGuire, πρόεδρος της Lazard, και ο Stephen Schwarzman, επικεφαλής της Blackstone.
Ολοι τους έχουν αποδείξει πως κατάφεραν να ανταποκριθούν σε προκλήσεις, να κάνουν υπερβάσεις. Ο Σαμαράς ανέλαβε ως πρωθυπουργός τα ηνία της χώρας μας στην πιο δυσχερή φάση μετά τη Μεταπολίτευση, με τεράστιες απώλειες για το ΑΕΠ, συνεχείς διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, οργή και απαξίωση των πολιτών για το πολιτικό σύστημα, ένα καζάνι που κυριολεκτικά έβραζε δίχως βαλβίδα εκτόνωσης. Οπως εξήγησε και ο ίδιος στο πολύ ωραίο βίντεο που είχαν ετοιμάσει οι άνθρωποι του πανεπιστημίου με τα λεγόμενα κάθε βραβευθέντος, το σημαντικό ήταν να μείνει πιστός στο ηθικό μέτρο, στην εσωτερική φωνή της συνείδησης, παρότι αυτό θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε εκλογική ήττα, σε τεράστιο πολιτικό κόστος, αλλά και προσωπικό, χάνοντας την όραση από το ένα του μάτι.
Ισως βέβαια όλα αυτά να απορρέουν από την ανατροφή του, την πατριωτική παράδοση της οικογένειάς του, αλλά και κάτι ακόμη που επισήμανε ο Srikant Datar στην ομιλία του: «Υιός ενός καρδιολόγου ο Αντώνης Σαμαράς, αναμενόταν να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του. Μια μέρα όμως ένας φίλος τον κάλεσε σε ένα εργαστήριο χημείας στο κολέγιο Amherst για να ακούσει μια ομιλία του Γκάλμπρεϊθ. Ενθουσιασμένος άλλαξε το αντικείμενο των σπουδών του και ακολούθησε τα οικονομικά». Για να συμπληρώσει ο κοσμήτορας: «Λίγες καριέρες είναι τόσο δύσκολες και τόσο απρόβλεπτες όσο η πολιτική. Ο Σαμαράς, όμως, από την αρχή εστίασε την προσοχή του σε αυτό που τον κινητοποιούσε. Δηλαδή, στην αγάπη προς τους συμπατριώτες του και στη βούληση να λύσει τα προβλήματά τους. Το καθήκον και ο σεβασμός που ενσαρκώνει θα καθορίσει και την πολιτική του κληρονομιά, δημιουργώντας έναν λαμπρό φάρο για τις μελλοντικές γενεές των ηγετών».
Σε αυτήν την ιδιαίτερη στιγμή για την πορεία του, ο Αντώνης Σαμαράς είχε πλάι του την αγαπημένη του σύζυγο Γεωργία και τη θυγατέρα του, Λένα. Ο γιος του, Κώστας, απουσίαζε καθώς υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία. Ομως, ίσως τα πιο σπουδαία συγχαρητήρια ο πρώην πρωθυπουργός τα πήρε από τον μεγαλύτερο εν ζωή ηγέτη της ομογένειας, τον Μάικλ Δουκάκη, ο οποίος τον προσκάλεσε στο σπίτι του μαζί με τον πρόξενό μας στη Βοστώνη, Συμεών Τέγο.