Κάθε έκθεση του Αμερικανού φωτογράφου Ρόμπερτ ΜακΚέιμπ είναι άσκηση αυτογνωσίας για την πατρίδα μας. Καθώς πρωτοήρθε στα μέρη μας ως εικοσάχρονος φοιτητής του Πρίνστον στα μέσα της δεκαετίας του ’50 με μια Ρόλιφλεξ κρεμασμένη στον λαιμό και με τη λαχτάρα να γνωρίσει τον τόπο μας, η παρουσία του στα ανέγγιχτα από τον τουρισμό νησιά και στην ενδοχώρα αποκτά αξία αυτοψίας ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια. Αν το δει κανείς από το πρίσμα της νοσταλγίας και του ρομαντισμού απωλέσαμε την αγνότητά μας. Ομως ο Ρόμπερτ που συνήψε μεταφορικά και κυριολεκτικά γάμο με τη χώρα μας (παντρεύτηκε αργότερα την Ντίνα Φιλιππαίου) έχει πιο διεσταλμένη ματιά για την Ελλάδα, η οποία έφυγε από την καθήλωση της φτώχειας και έγινε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του.
Η εκκίνηση αυτής της πορείας μεταμόρφωσης της πατρίδας μας αποτυπώνεται στους Δελφούς με μια διπλή έκθεση: Από τη μια το αφιέρωμα του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών (ΕΠΚΔ) «Η Ελλάδα μετά τον Πόλεμο.Τα χρόνια της ελπίδας» με φωτογραφίες του ιδίου και με εξαιρετικά κείμενα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Παναγιώτη Ροϊλού, επικεφαλής του ΕΠΚΔ, και της καλής συναδέλφου Κατερίνας Λυμπεροπούλου, αλλά και «Οι Δελφοί κατά τη δεκαετία του ’50 με τον φακό του Ρόμπερτ ΜακΚέιμπ» στο Αρχαιολογικό Μουσείο της περιοχής σε επιμέλεια της Σοφίας Χηνιάδου – Καμπάνη.
Τι είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστή την προσέγγιση του ανθρώπου που πολιτογραφήθηκε τιμητικά Ελληνας κατά τη διάρκεια της καραντίνας; Το επεσήμανε ευφυώς ο Ροϊλός κατά τα εγκαίνια: «Στις φωτογραφίες του δεν συναντά κανείς κανένα ίχνος αποικιοκρατικής αντίληψης της Ελλάδας, αλλά μια εγγενή τρυφερότητα για τον τόπο και τους ανθρώπους του τη δύσκολη εποχή που βρέθηκαν στο διάβα της ζωής του».
