Μια σχέση βουτηγμένη στις ενοχές είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Δεν έχει καμία ελπίδα. Κλισέ, αλλά ισχύει. Σε όλες τις περιπτώσεις, σε όλες τις σχέσεις. Η σχέση μας με το φαγητό δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Η μαγειρική και η διατροφή είναι βασικές απολαύσεις της ζωής μας και προφανώς με αυτό το σκεπτικό η ψυχολόγος Καλλιόπη Εμμανουηλίδου σκέφτηκε να γράψει έναν οδηγό για τη διαισθητική διατροφή και την ψυχολογία της μαγειρικής.
Ενα βιβλίο που, όπως εξηγεί, «να μην εστιάζει στην παθολογική σχέση των ανθρώπων με το φαγητό αλλά στην επανασύνδεση των ανθρώπων με τη διατροφή τους και στην ευρύτερη θεραπευτική αξία αυτής της συμφιλίωσης. Στο κάτω κάτω, οι θεραπευόμενοί μου πάντα προς μια τέτοια κατεύθυνση “πήγαιναν” τη θεραπεία τους. Το πώς επιτυγχάνεται η επανασύνδεση αυτή είναι το κεντρικό θέμα της προσέγγισης που προτείνεται στο βιβλίο αυτό. Μιας προσέγγισης την οποία ονόμασα “ψυχο-γαστρονομία”».
Εκτός από πρωτότυπο ως σκέψη και προσέγγιση, το βιβλίο «Ψυχο-γαστρονομία» είναι εξαιρετικά χρήσιμο για όσους ενδιαφέρονται να μετατρέψουν τη μαγειρική και τη διατροφή σε μια όμορφη, ευχάριστη, δημιουργική πράξη, μακριά, όπως είπαμε, από ενοχές, αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Είναι ένα βιβλίο που ξύνει την επιφάνεια και απομακρύνεται από τα προφανή και τα τετριμμένα, ενώ την ίδια στιγμή επιστρέφει στα θεμελιώδη, στα ουσιαστικά.
Εκκινώντας από το γεγονός ότι η διαδικασία της μαγειρικής αλλά και ο τρόπος που τρεφόμαστε έχουν πολλά οφέλη για την ψυχική μας υγεία, η συγγραφέας συγκέντρωσε επιστημονικά δεδομένα, αποτελέσματα ερευνών και αξιόπιστων μελετών τα οποία παρουσιάζει με σαφή και κατανοητό τρόπο, αναλύει συμπεριφορές και έννοιες όπως αυτή της ενσυνειδητότητας στη διατροφή, συνδέει τη διατροφή με τις φάσεις της ζωής μας, εξηγεί πώς κανείς αποκτάει διατροφικές συνήθειες, γιατί μπορεί να πάσχει από «μαγειροφοβία» αλλά και ποια είναι η σημασία της οικολογικής και ηθικής μαγειρικής.
Είναι μια ευχάριστη έκπληξη το συγκεκριμένο βιβλίο, καθώς σπανίζουν οι πρωτότυπες δουλειές για το δίπολο μαγειρική – διατροφή. Προτείνει να δούμε αυτά τα δύο με διαφορετικό βλέμμα, επιδιώκοντας μια πιο ποιοτική σχέση, απελευθερωτική και εντέλει πολύτιμη ως γενικότερη στάση απέναντι στη ζωή.