Τη θέσπιση ενός εξ ολοκλήρου νέου και σύγχρονου θεσμικού πλαισίου, που να είναι προσαρμοσμένο στη διεθνή πρακτική, προωθούν τους τελευταίους μήνες οι εταιρείες επενδύσεων σε ακίνητη περιουσία σε συνεργασία με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και την Ενωση Θεσμικών Επενδυτών. Σύμφωνα με πληροφορίες, πλέον το κείμενο των προτάσεων οδεύει προς ολοκλήρωση, ώστε στη συνέχεια να προχωρήσει η διαβούλευση με την κυβέρνηση, που θα κληθεί να νομοθετήσει. Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο για τον κλάδο των ΑΕΕΑΠ χρονολογείται από το 1999, ενώ στην πορεία των ετών που μεσολάβησαν πραγματοποιήθηκε μια σειρά τροποποιήσεων και παρεμβάσεων, τόσο αναπτυξιακού όσο και φορολογικού χαρακτήρα, με αποτέλεσμα σήμερα να κρίνεται ιδιαίτερα περιοριστικό και δυσλειτουργικό.
Στο πλαίσιο αυτό, οι εταιρείες του κλάδου αναζητούν τρόπους για τη βελτίωση του πλαισίου λειτουργίας και φορολόγησής τους, που να αντανακλά τη σημερινή πραγματικότητα, να προσφέρει τη δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης του κλάδου και ταυτόχρονα να δίνει και τα απαιτούμενα φορολογικά κίνητρα, τα οποία στην πορεία των ετών και ιδίως μεσούσης της οικονομικής κρίσης περιορίστηκαν σημαντικά.
Οπως εξηγεί στην «Κ» ο κ. Κωνσταντίνος Μαρκάζος, διευθύνων σύμβουλος της Premia Properties ΑΕΕΑΠ, «το σημερινό πλαίσιο δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκό φορολογικά. Για παράδειγμα, ενώ ο αρχικός νόμος κάνει ρητή αναφορά στην κατάργηση κάθε φόρου κατοχής ακινήτων για τις ΑΕΕΑΠ, εντούτοις, μετά τις αλλαγές των προηγούμενων ετών, οι εταιρείες όχι μόνο πληρώνουν κανονικά το σύνολο του ΕΝΦΙΑ και του συμπληρωματικού φόρου, αλλά επιπλέον δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε κάποια έκπτωση, π.χ. μέσω συμψηφισμού με δαπάνες. Επίσης, δεν μπορούν ούτε να προχωρήσουν σε αποσβέσεις, όπως μια ανώνυμη εταιρεία», τονίζει χαρακτηριστικά. Ετσι, μεταξύ των αλλαγών που ζητούνται είναι η μείωση του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ κατά 50%.
Μεταξύ των αλλαγών που ζητούνται είναι η μείωση του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ κατά 50%.
Επιπλέον, ζητείται και η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού του φόρου επί του ενεργητικού, ο οποίος έχει πενταπλασιαστεί τον τελευταίο χρόνο λόγω του ότι είναι συνδεδεμένος (από το 2007) με το επιτόκιο βάσης (Euribor) της ΕΚΤ, που έχει αυξηθεί σημαντικά. Ετσι, προτείνεται η θέσπιση ενός κατώτατου και ανώτατου συντελεστή προκειμένου να περιοριστεί η μεταβλητότητα του φόρου αυτού και να εξαρτάται λιγότερο από τις αλλαγές της νομισματικής πολιτικής.
Παράλληλα, οι εταιρείες του κλάδου ζητούν και μια σειρά από αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους και στους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί. Για παράδειγμα, ζητείται να μην υπάρχει ο περιορισμός ότι δεν μπορούν να επενδύουν πάνω από το 25% του ενεργητικού τους σε οικιστικά ακίνητα ή αντιστοίχως να μην ισχύει πλαφόν 10% στη χρήση χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing).
Μια ακόμη σημαντική αλλαγή αφορά τον τρόπο που ο νομοθέτης χειρίζεται τα ξενοδοχειακά ακίνητα. Για παράδειγμα, σήμερα οι εταιρείες του κλάδου δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι ίδιες τα ακίνητα τουριστικού χαρακτήρα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους. Ετσι, υποχρεούνται να τα παραχωρήσουν σε κάποιον τρίτο, που αναλαμβάνει και τον ρόλο του χρήστη/operator των ξενοδοχειακών ακινήτων.
Οπως αναφέρει ο κ. Μαρκάζος, «το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει σήμερα δημιουργήθηκε με αρχικό στόχο να εξυπηρετήσει τις τράπεζες, που ήταν και οι πρώτες που λειτούργησαν εταιρείες επενδύσεων σε ακίνητη περιουσία. Σήμερα απαιτείται να εκσυγχρονιστεί ώστε να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του κλάδου και να προσφέρει τη δυνατότητα για νέες επενδύσεις. Για παράδειγμα, η φορολόγηση του ενεργητικού αφορά ακόμη και τα ρευστά διαθέσιμα, ενώ επιβαρύνονται με ειδικό φόρο ακόμη και οι αυξήσεις κεφαλαίου». Ενα ακόμη στοιχείο που χρήζει αλλαγής αφορά την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στις στέγες των υφιστάμενων κτιρίων, κάτι που επίσης δεν επιτρέπεται με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο.