Εικονογράφηση: Michael Kirki
Ακούστε το άρθρο
Ο Θανάσης είναι σωματοφύλακας. Προσφέρει προστασία, όπως λέει. Εχει στρατιωτική εκπαίδευση και εξειδικεύεται κυρίως στην ιδιωτική ασφάλεια ενηλίκων. Είναι πολλές οι φορές που συνοδεύει επιχειρηματίες, διπλωμάτες, αλλά και οικογένειες, νυχθημερόν. «Πάω μαζί τους παντού, άλλοτε τους ακολουθώ με μηχανή, άλλοτε τους μεταφέρω εγώ με το αυτοκίνητο. Eξαρτάται από την περίπτωση», λέει εξηγώντας τη ρουτίνα της δουλειάς του. «Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Αλλοι θέλουν προστασία για ένα διάστημα, επειδή για παράδειγμα δέχονται απειλές. Για άλλους είναι η καθημερινότητά τους καθώς κατέχουν σημαντικές θέσεις. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι πλέον καλούμαστε να συνοδεύουμε ανήλικα παιδιά».
50 ευρώ την ώρα
Σύμφωνα με τον Θανάση, οι κλήσεις από γονείς σε σωματοφύλακες έχουν αυξηθεί, καθώς τα περιστατικά βίας πληθαίνουν δραματικά μέσα στα τελευταία δύο χρόνια είτε για κλοπές είτε για «πέσιμο». «Είναι πολλοί οι γονείς που θέλουν να εξασφαλίσουν ότι το παιδί τους δεν θα κινδυνεύσει και ζητάνε συνοδεία και φύλαξη. Θέλουν να αισθάνονται ήσυχοι. Επίσης και τα ίδια τα παιδιά το ζητούν πλέον. Συνήθως πρόκειται για εύπορες οικογένειες, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο» λέει στην «Κ». Η αμοιβή ενός σωματοφύλακα είναι κατά μέσο όρο 50 ευρώ την ώρα.
Η βία φέρνει βία
Οι υπηρεσίες ανηλίκων έχουν κάνει την εμφάνισή τους μετά την πανδημία. Το απότομο ξέσπασμα της βίας στους ανηλίκους σχετίζεται αναμφισβήτητα πλέον και με τον εγκλεισμό των παιδιών. «Είναι σαν να βγήκαν όλοι ξαφνικά από τα σπίτια, σαν αλλόφρονες, κοπάδια», δίνει τη δική του εκδοχή ο Θανάσης. «Αυτό είναι το βασικό θέμα ότι “κοπαδιάζουν”, όπως το λέμε εμείς. Οργανώνονται σε ομάδες, σε αγέλες. Η πανδημία είχε πολλή βία, βία μέσα στα σπίτια, απαγορεύσεις. Και η βία φέρνει βία. Η απαγόρευση φέρνει και αντίδραση, ειδικά στα ανήλικα παιδιά».
Πηγαίνουν στην οδό Ηφαίστου στο Μοναστηράκι και εκεί που πουλάνε τα στρατιωτικά μπουφάν, τις αρβύλες και άλλα ρούχα και αξεσουάρ της εφηβείας, αγοράζουν και μαχαίρια. Κανείς δεν λέει «όχι» σε έναν ανήλικο. Του πουλάνε οτιδήποτε.
Επιπλέον τα παιδιά κατέχουν πλέον και όπλα. Οι επιθέσεις πραγματοποιούνται με μαχαίρια, σουγιάδες, πεταλούδες, σπασμένα τζάμια και άλλα αυτοσχέδια όπλα. «Είναι τόσο εύκολο να τα βρει κανείς άλλωστε», υποστηρίζει ο Θανάσης. «Πηγαίνουν στην οδό Ηφαίστου στο Μοναστηράκι και εκεί που πρώτα αγόραζαν τα στρατιωτικά μπουφάν, τις αρβύλες και άλλα ρούχα και αξεσουάρ της εφηβείας, τώρα αγοράζουν και μαχαίρια. Κανείς δεν λέει “όχι” σε έναν ανήλικο. Του πουλάνε οτιδήποτε».
«Προσωπική σχέση»
Το τηλέφωνο του Θανάση χτυπάει ασταμάτητα. Οι οικογένειες θέλουν προσωπική σχέση με τους σωματοφύλακες. «Σε τσεκάρουν, παίρνουν συστάσεις. Εγώ δουλεύω κυρίως στα βόρεια προάστια. Δύο υποθέσεις που ανέλαβα πρόσφατα ήταν στην Κηφισιά. Στην Κηφισιά γενικά τα περιστατικά έχουν αυξηθεί επικίνδυνα. Ανήλικοι κινούνται σε ομάδες για να “την πέσουν” σε άλλους ανηλίκους. Πολλές φορές είναι για να την πουν στους άλλους: “Εμείς της Πεύκης είμαστε καλύτεροι από εσάς της Κηφισιάς”. “Εμείς σε αυτό το σχολείο των Βριλησσίων είμαστε καλύτεροι από εσάς στην Κηφισιά”. Είναι όπως και εμείς μικροί. Είχαμε κόντρα Καλλιθέα – Νέα Σμύρνη», λέει αναλογιζόμενος τα παιδικά του χρόνια.
Του έλεγαν πως θα του στείλουν «μπράβους» να το τακτοποιήσουν, δηλαδή την ασφάλειά τους. Είχαν και εκείνα bodyguards δικούς τους.
Ο Θανάσης μας διηγείται δύο περιπτώσεις που έζησε πρόσφατα. «Στην πρώτη περίπτωση ήταν να συνοδεύσω ένα αγόρι, 14 χρόνων, γνωστού ιδιωτικού σχολείου. Το παιδί αυτό είχε δεχθεί επίθεση από συμμαθητές του, αλλά και παιδιά εκτός σχολείου. Τον απειλούσαν και με μηνύματα, πως θα τον πιάσουν, θα του κάνουν το ένα, θα του κάνουν το άλλο, να προσέχει. Μάλιστα του έλεγαν πως θα του στείλουν και “μπράβους” να το τακτοποιήσουν, δηλαδή την ασφάλειά τους. Είχαν και εκείνα bodyguards δικούς τους.
Το παιδί είχε φοβηθεί πολύ και δεν έβγαινε από το σπίτι, είχε κλειστεί εντελώς. Με κάλεσαν οι γονείς του, μου εξήγησαν την κατάσταση και πήγαινα παντού μαζί του, στα φροντιστήρια, στα σπορ και στις εξόδους. Ημουν αρκετά κοντά του. Υπάρχουν δύο τρόποι συνοδείας, είναι η κοντινή, όπου στέκεσαι πολύ κοντά, και η πιο “ανοιχτή”, που στέκεσαι πιο πίσω, αλλά είσαι εκεί και βλέπεις. Σε πολλές περιπτώσεις πάμε και δύο bodyguards και μεταφέρουμε πάντα το παιδί με δικό μας αμάξι, άλλοτε με τζάμια φιμέ και άλλοτε χωρίς. Εγώ είμαι ένοπλος, υπάρχουν και άλλοι που απλώς είναι εκεί, για να βλέπουν. Αλλοτε κάνουμε την παρουσία μας αισθητή, άλλοτε όχι. Με το αγόρι, κάναμε την παρουσία μας αισθητή. Το παιδί αυτό έβγαινε στην Κηφισιά μόνο, και εμείς τον συνοδεύαμε. Ηταν ένα ευαίσθητο παιδί, και το συμβουλέψαμε να μη φοβάται, να κάνει πυγμαχία για να δυναμώσει. Με τον καιρό βρήκε την αυτοπεποίθησή του, όλο αυτό κράτησε έξι μήνες. Οι συμμαθητές μας είδαν και κατάλαβαν. Αφησαν το παιδί ήσυχο και εκείνο έχτισε αυτοπεποίθηση για να κινείται μόνο του».
Οταν τα παιδιά δεν θέλουν φύλαξη, αλλά οι γονείς επιμένουν
Υπάρχουν όμως και πολλές περιπτώσεις παιδιών που έχουν δεχθεί επίθεση για ληστείες και, ενώ δεν θέλουν φύλαξη, οι γονείς επιμένουν. Ομάδες παιδιών ανεβαίνουν στην Κηφισιά, στο Μαρούσι, στο Νέο Ηράκλειο και γενικότερα στα βόρεια προάστια για να κάνουν βόλτα, να φλερτάρουν, να δείξουν πως εκείνοι είναι καλύτεροι από αυτούς στα βόρεια και ενίοτε να «τσαμπουκαλευτούν» και να κλέψουν. «Τα παιδιά κυκλοφορούν με κινητά 1.500 ευρώ. Είναι τόσο εύκολο για μια συμμορία να κάνει μια “ψαριά” και να τη βγάλει για μήνες». Εξ ου και οι οικογένειες ζητούν την βοήθειά μας».
Εγώ είμαι ένοπλος, υπάρχουν και άλλοι που απλώς είναι εκεί, για να βλέπουν. Αλλοτε κάνουμε την παρουσία μας αισθητή, άλλοτε όχι.
Ο Θανάσης εξηγεί ωστόσο πως δεν είναι εύκολο να «εισχωρήσεις» σε μια οικογένεια, αφού είναι πολλές οι δυναμικές. Τα παιδιά έχουν μυστικά, βγαίνουν σε ραντεβού, πίνουν και θέλουν να έχουν μια φυσιολογική ζωή. Και οι γονείς θέλουν να μαθαίνουν τα πάντα για το τι κάνουν τα παιδιά τους. «Ηταν ένα κορίτσι 14 χρόνων, η οποία είχε δεχθεί επίθεση από συμμορία στο πάρκο της Κηφισιάς. Ανήλικοι έκλεψαν το κινητό της φίλης της και το κορίτσι τρόμαξε τόσο πολύ που δεν ήθελε να βγαίνει. Αλλά και οι γονείς ένιωσαν μεγάλη ανασφάλεια. Με φώναξαν και μου ζήτησαν να τη συνοδεύω στις εξόδους της. Πήγα σπίτι τους και συνάντησα τη μικρή, η οποία στην αρχή, στο άκουσμα του να είμαι παντού μαζί της, έβαλε τα κλάματα. Μετά κάπως το κατάλαβε. Πηγαίναμε παντού παρέα, αλλά διατηρούσαμε μια απόσταση. Δεν μπαίναμε για παράδειγμα μαζί της σε ένα κατάστημα. Καθόμασταν έξω. Μαζί της είχαμε και ένα συμβάν. Κάποια στιγμή ήταν με τις φίλες της στην πλατεία και ήρθαν τέσσερις μαζί και τους “την έπεσαν” να κλέψουν. Περιμέναμε και, όταν έφυγαν, τους κυνηγήσαμε, πήραμε ό,τι είχαν πάρει».
«Οι γονείς δεν είναι αστυνομικοί»
Στην περιοχή της Κηφισιάς, αρκετοί γονείς συμμετέχουν στην πρωτοβουλία «Kifissia Watch» και επιτηρούν με βάρδιες την περιοχή προκειμένου να προλαβαίνουν περιστατικά βίας. «Ωστόσο αυτό θέλει πολλή προσοχή», τονίζει ο Θανάσης, «διότι πρέπει να ξέρεις πώς θα αντιδράσεις, όταν έρθει η δύσκολη στιγμή. Οι γονείς δεν είναι αστυνομικοί. Δεν μπορείς να επέμβεις ξαφνικά και να τρομάξεις τα παιδιά που κάνουν την επίθεση. Γιατί πρόκειται για παιδιά. Μπορεί να τρομάξουν και να κρατάνε κάποιο όπλο, ένα μαχαίρι και να τραυματίσουν κάποιον. Σίγουρα θέλει προσοχή, ώστε να μην αντιδράσει κάποιος ακόμη πιο βίαια. Αυτό προσέχουμε και εμείς. Δεν επεμβαίνουμε μόλις δούμε κάτι. Αφήνουμε το συμβάν να εξελιχθεί, να απομακρυνθούν τα παιδιά και μετά επεμβαίνουμε».