Στο χριστουγεννιάτικο βίντεο του Γαστρονόμου που θα δείτε πιο κάτω, «πρωταγωνιστεί» η μαμά μου η Μαίρη και η φίλη της η Σοφία. Πειραιώτισσες γέννημα θρέμμα, από πολύ παλιά πειραιώτικα σπίτια, που πάνε πολλές γενιές πίσω, γειτόνισσες και φίλες καρδιακές ευθύς οίκοθεν. Πήραν και οι δυο καπετάνιους, πέρασαν φουρτούνες και χαρές υπερατλαντικές, καπετάνευσαν τα σπίτια τους, τις οικογένειες τους, αλλά και άλλες οικογένειες ως σύζυγοι πλοιάρχων.
Τρομερή χώρα ο Πειραιάς, με γλώσσα δική του.
Τις βάλαμε να μας δείξουν τα μελομακάρονα με τα οποία μεγαλώσαμε, μια συνταγή πάνω από 100 χρόνων από τη Σαντορίνη, της προγιαγιάς της Σοφίας. Μια συνταγή με τρισένδοξη νοστιμιά, απλή, με αριστοκρατικό βάθος, ντρίτα, χωρίς παράταιρες ακίδες, με επίμονη επίγευση. Το μυστικό είναι στα καλά υλικά, στη μελετημένη δοσολογία, στην επιμελή διαχείρισή τους. Τέλεια τραγανά και υπέροχα μελωμένα, με έντονα τα αρώματά τους, είναι για μένα η ιδέα του μελομακάρονου.
Ήθελα να καταγραφεί η άριστη συνταγή, περισσότερο όμως να καταγράψουμε κάτι λίγο έστω από το άρωμα αυτών των γυναικών, την αύρα τους, το στυλ τους, τη σχέση τους, τις κουβέντες τους.
(Τι ωραίο πράγμα η κουβεντιαστή συνταγή, οι κουβέντες τη στρώνουν καλύτερα, της δίνουν νόημα και βάθος, έτσι γίνεται η συνταγή ένα ακαριαίο καθρέφτισμα της ζωής των ανθρώπων)
Ακούστε τι λένε, ανέκαθεν έφτιαχναν μεγάλες ποσότητες από τα γλυκά των γιορτών για να δώσουν, αυτό τους ενδιέφερε, να δώσουν, να γλυκάνουν σπίτια, να λαδώσουν τη μηχανή της κοινωνίας, λίγα έμεναν στο σπίτι.
Δείτε τα χέρια τους, τη σιγουριά και την ηρεμία. Νηφάλιες κινήσεις, ζεν, σαν να λένε από μέσα τους προσευχές. Δεν το έχουν πολλοί αυτό και το ζηλεύω πολύ.
Έτσι είναι τα χέρια των καλών ανθρώπων.