Οι τακτικοί, εδώ και 19 χρόνια, αναγνώστες αυτής της σελίδας γνωρίζουν ότι δελτία Τύπου δεν μπαίνουν ατόφια ποτέ. Όμως σήμερα θα κάνω την εξαίρεση για τον Στέλλιο Μπουτάρη, γιατί μου αρέσει πολύ ο τρόπος που έχει επιλέξει να επικοινωνεί τη δουλειά του. Άμεσος, προσωπικός, ανεπιτήδευτος, όπως αποτυπώνεται στο δελτίο Tύπου, που παραθέτω ατόφιο.
«Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες,
Για κάθε γνήσιο Σαλονικιό σαν εμένα, κάθε χρόνο το πρόγραμμα των διακοπών λέει Χαλκιδική, γιατί, όπως όλοι γνωρίζουν, “σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!”.
Πέρυσι όμως, με τη Μαρία μου είπαμε να κάνουμε την ανατροπή και να επιλέξουμε το Νότιο Αιγαίο. Πήραμε, λοιπόν, το πλοίο της γραμμής και επισκεφθήκαμε, μεταξύ άλλων,
και την Παροναξία.
Η επαγγελματική διαστροφή μου, ωστόσο, δεν έχει όρια – με την ανοχή και την υπομονή της καλής μου. Όπου και να κοίταζα, έβλεπα αμπέλια, περισσότερα στην Πάρο, όμως και κάποια στο απίθανο ανάγλυφο της Νάξου.
Ως βέρος Βλάχος στην καταγωγή, άρχισα να εξερευνώ τα ορεινά μέρη των νησιών. Εκεί βρήκα Μονεμβασιές και Μαντηλαριές, αυτόρριζες, απότιστες, να έρπονται στο έδαφος, με όμορφα μικρά σταφύλια – κι ένα Φωκιανό που, μεταξύ μας, δεν είχα ποτέ σε πολλή εκτίμηση, όμως, τελικά, το αποτέλεσμα με διέψευσε.
Εν τέλει, αυτή η περυσινή εκδρομή “γέννησε” τρία νέα κρασιά. Από τη Νάξο, ένα Φωκιανό από το αμπέλι της Καλλιόπης Βιτζηλαίου στην Κανά, που οινοποίησε ο φίλος και οινολόγος Σπύρος Ζουμπούλης. Από την Πάρο, μια Μονεμβασιά από το αμπέλι του Αρσένη Λούκη στις Ασπριές του Αγίου Ανδρέα και μια Μαντηλαριά, που ακόμα ωριμάζει στο βαρέλι, από το αμπέλι του Κώστα Σαμαλτάνη στις Δαφνές.
Ο πλούτος του ελληνικού νησιώτικου αμπελώνα είναι αστείρευτος και τα επόμενα χρόνια θα προσπαθήσουμε να τον αναδείξουμε».
Δοκίμασα το Φωκιανό και βρέθηκα μπροστά σ’ ένα πολύ κομψό, διακριτικά αρωματικό κρασί με σώμα και οξύτητα, που έδωσε την ευκαιρία στον Σπύρο Ζουμπούλη να μας δείξει, μετά το ροζέ ΟυΣύρα, τι μπορεί να κάνει με το Φωκιανό, που το παίζει στα δάχτυλα! Για τη Μονεμβασιά επιφυλάσσομαι…
→ Μια μπίρα στα Φηρά
Όταν αναφερόμαστε στη Σαντορίνη, ο νους μας πάει πάντα στο ΠΟΠ κρασί της. Και πολύ σωστά. Όμως, φέτος ο καλός μου φίλος Γιάννης Δημητρίου μαζί με τη Λία Παπαδέα μάς ξάφνιασαν, αποφασίζοντας να ανοίξουν τις πύλες ενός «μυστικού κήπου» στην πλατεία των Φηρών και να μας οδηγήσουν σ’ ένα μοναδικό beer garden. Assyrtico Beer Garden λοιπόν, ένα pop up πρότζεκτ, μας το συστήνει ο Γιάννης με μπίρες αποκλειστικά από τα νησιά του Αιγαίου. Περισσότερες από 30 θαλασσινές ετικέτες αρμενίζουν στα ποτήρια, φέρνοντας αρώματα από τη Σαμοθράκη έως την Κρήτη, περνώντας από την Τήνο, τη Χίο και πολλά ακόμα νησιά. «Διαλέξαμε τις πιο ιδιαίτερες από το κάθε νησί/ζυθοποιείο για μια ξεχωριστή νέα εμπειρία», λέει ο Γιάννης. Ναυαρχίδα, φυσικά, είναι οι σαντορινιές μπίρες από τα δύο ντόπια οινοποιεία. Προσωπικά, διαλέγω πάντα μία από τις αγαπημένες μου Red ή Yellow Donkey, για να περιπλανηθώ στα γνώριμα μονοπάτια του νησιού της καρδιάς μου.