Δυστυχώς, υπάρχουν νοσοκομεία που το ιατρικό και το νοσηλευτικό, κυρίως, προσωπικό στην πλειονότητά του, δεν προσήλθε για να εμβολιασθεί. Το θέμα πήρε διαστάσεις, καθώς στην Πάτρα το ποσοστό των μη εμβολιασθέντων ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Προφανώς κάποιοι, αν και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, δεν έχουν αντιληφθεί πως η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου με την πανδημία. Και σε έναν τέτοιο πόλεμο δεν συγχωρούνται λάθη, δεν δικαιολογούνται απείθαρχες συμπεριφορές, κυρίως από αυτούς που φέρουν το βάρος αυτού του πολέμου. Είναι λογικό ένας πολίτης να συμβουλευθεί τον γιατρό του αν θα πρέπει να εμβολιασθεί. Ο γιατρός πώς θα τον πείσει να το πράξει, αν δεν έχει πεισθεί ο ίδιος για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού; Τι μήνυμα στέλνει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στην κοινωνία όταν αρνείται τον εμβολιασμό σε τόσο υψηλά ποσοστά; Eτσι δεν κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών στην αποτελεσματικότητα των εμβολίων;
Το ερώτημα το οποίο τίθεται, κατά πόσον το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό δύναται να μην εμβολιασθεί, όχι για λόγους υγείας, αλλά για λόγους πεποιθήσεων, πέραν της νομικής διαστάσεώς του έχει και μιαν ηθική διάσταση που είναι και η σοβαρότερη. Τον όρκο στον Ιπποκράτη. Μπορούν να παραβούν αυτόν τον όρκο, προκαλώντας με τη συμπεριφορά τους βλάβη στον ασθενή; Στην ζυγαριά της συνείδησής τους τι βαραίνει πιο πολύ; Οι πεποιθήσεις τους ή ο όρκος τους;
• Ποιος ψεκάζει (και) τα νοσοκομεία μας;
Και η πολιτεία μπορεί να παραμένει θεατής σε παρόμοιες συμπεριφορές; Ενας πολίτης έχει δικαίωμα να μην επιθυμεί να εμβολιασθεί. Ενας γιατρός ή ένας νοσηλευτής έχει αυτό το δικαίωμα; Και αν όχι, τι δυνατότητες παρέμβασης έχει η πολιτεία; Μπορεί να υποχρεώσει όσους απασχολούνται μέσα στα νοσοκομεία και στις κλινικές να εμβολιασθούν;
Η παρούσα κυβέρνηση, ευθύς ως ξέσπασε η πανδημία, τον Μάρτιο του 2020 νομοθέτησε, προφητικά θα έλεγα, τη δυνατότητα υποχρεωτικού εμβολιασμού, με υπουργική απόφαση, κατόπιν εισηγήσεως της Εθνικής Επιτροπής Δημόσιας Υγείας. Και αν εγείρεται θέμα αντισυνταγματικότητας του συγκεκριμένου νόμου για τους πολίτες, μήπως μπορεί να ισχύσει για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό λόγω της ιδιάζουσας θέσης του;