Εκλεισε η κοινωνία, πάγωσε το συμβατικό έγκλημα – θέριεψε το ηλεκτρονικό. Ανοιξε η κοινωνία, ξύπνησε το τέρας της οργανωμένης παρανομίας, που απαντά γρήγορα στις κοινωνικές αλλαγές. Η ληστεία μετά φόνου στα Γλυκά Νερά, που συγκλόνισε, και τα πολλαπλά το τελευταίο διάστημα αιματηρά ξεκαθαρίσματα μεταξύ των μελών της εγχώριας μαφίας άρχισαν να αντανακλώνται πολλαπλασιαστικά πάνω στην κοινωνία. Οχι τόσο μέσω των επίσημων μέσων ενημέρωσης όσο μέσω των κοινωνικών δικτύων, όπου με αυθαίρετες υπεραπλουστεύσεις οι σκιές επιμηκύνονται, δημιουργείται έδαφος πρόσφορο για την καλλιέργεια μύθων· εφιάλτης και ψυχαγωγία, πραγματικότητα και μυθιστόρημα γίνονται ένα.
⇒ Διαβάστε επίσης: Ξεκαθάρισμα λογαριασμών
Οχι ότι δεν έχει διογκωθεί το οργανωμένο και βαρύ κοινό έγκλημα, η Ελλάδα δεν είναι πια η ασφαλέστερη ευρωπαϊκή χώρα, είναι τόπος διέλευσης των πολυδαίδαλων διεθνοποιημένων μαφιών, σταθμός ποικιλώνυμων πλοκαμιών της βαριάς βιομηχανίας του ακόρεστου ωμού εγκλήματος, με πολύ σκληρά μέλη που αφήνουν τα ματωμένα ίχνη τους στις μεγαλουπόλεις της Γης. Συμμορίες εγχώριων εκβιαστών λυμαίνονται την αγορά της νύχτας, μισθοδοτώντας απόστρατους και εν ενεργεία αστυνομικούς. Εκτεταμένα εγκληματικά δίκτυα αναπτύσσονται μέσα από αφανείς διαύλους μολύνοντας μέρος της νόμιμης επιχειρηματικότητας. Ο πακτωλός «μαύρου» χρήματος που αποκτάται με αποτρόπαια μέσα περνάει από χέρι σε χέρι και από χώρα σε χώρα και ξεπλένεται – 1,9 τρισ. ευρώ ξεμαγαρίζονται κάθε χρόνο στον κόσμο. Στην Ε.Ε. δραστηριοποιούνται περισσότερες από 3.600 συμμορίες, που εισπράττουν άνω των 150 δισ. ευρώ ετησίως από τη συμμετοχή τους στη νόμιμη οικονομία.
Ομως δεν εξυπηρετεί σε κάτι η ιδεολογική υπερεκμετάλλευση της εγκληματικότητας, που χρωματίζεται κατά το δοκούν, ανάλογα με το προσωπικό αίσθημα ασφάλειας, τον βαθμό ηθικού πανικού και τον πολιτικό προσανατολισμό. Αντιθέτως, χάνεται το ζητούμενο. Η δυσεπίλυτη πρόδηλη ουσία. Οτι το τέρας τιθασεύεται –μέχρι ενός σημείου– με το σπάσιμο των δεσμών μεταξύ διωκόμενων και διωκομένων και μεταξύ κόσμου και υπόκοσμου, με τον έλεγχο της ροής του βρώμικου χρήματος και των θερμοκηπίων της ανομίας, με ένα μακρόπνοο –εγχώριο και πανευρωπαϊκό– σχέδιο πρόληψης. Οτι η κοινωνία παύει να διχοτομείται και να πολώνεται –αντλώντας υλικό για αντιπαραθέσεις ακόμη και από τα αρχεία του αίματος– μόνο με βήματα έξω από περιχαρακωμένους ορίζοντες, με ένα κοινό πλαίσιο αξιών, κοινούς στόχους, κοινές δεσμεύσεις, μια κοινή αντίληψη της πραγματικότητας. Δεν την έχουμε. Τουλάχιστον όχι ακόμη.