Φωτογραφίες: Βαγγέλης Ζαβός
Ακούστε το άρθρο
«Το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου, ο πατέρας μου είχε υπηρεσία στο κέντρο κυκλοφορίας της Hellenic Train, περιμένοντας το “Intercity 62” να φτάσει στη Θεσσαλονίκη. Αναζητούσε τους συναδέλφους του που ήταν πάνω στο τρένο, αλλά δεν τους έβρισκε. Επικρατούσε πανικός. Το τραγικό συμβάν “έσκασε στα χέρια του”».
Ο Τίμος Μαργαρίτης, 24 ετών, αφηγείται στην «Κ» τις δύσκολες στιγμές που του περιέγραψε ο πατέρας του, κατά τη βάρδιά του, τη μοιραία νύχτα της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη. Λίγες ημέρες νωρίτερα -με προτροπή και της οικογένειάς του- ο Τίμος είχε κάνει αίτηση προς τη Hellenic Train για μία θέση συνοδού στις αμαξοστοιχίες.
Σκεφτόταν πως το επάγγελμα αυτό όχι μόνο θα του εξασφάλιζε ένα μισθό, αλλά θα του πρόσφερε και τη χαρά να βρίσκεται πάνω στο τρένο, όπως έκανε μικρός ακολουθώντας τον πατέρα του σε κάποια από τα ταξίδια του.
Η πρωτόγνωρη τραγωδία πάνω στις ράγες τον έκανε να «παγώσει», ωστόσο αποφάσισε πως δε θα έκανε πίσω. Η αίτησή του προχώρησε κανονικά.
«Δε θέλω να φοβάμαι», μας λέει όταν τον συναντάμε στο Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης του ΟΣΕ, στον Αγ. Ι. Ρέντη, εκεί όπου αυτές τις μέρες, μαζί με άλλους 44 νέους συνοδούς τρένων, παρακολουθούν το θεωρητικό στάδιο της εκπαίδευσής τους. «Περιμένω τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο. Να βελτιωθούν οι υποδομές, οι εργαζόμενοι να κάνουν το καθήκον τους, να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα από όλους, ώστε να μη ζήσουμε ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο».
«Ημουν πολύ στεναχωρημένη για ό,τι είχε συμβεί, αλλά απάντησα “ναι, θα το κάνω”»
Η προκήρυξη των 45 θέσεων για την πρόσληψη συνοδών στα τρένα είχε δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα της Hellenic Train στις 24 Φεβρουαρίου, μόλις τέσσερις ημέρες πριν από το δυστύχημα. Ανάμεσα στους εκατοντάδες υποψηφίους που υπέβαλαν αιτήσεις ήταν και η Αθανασία Μπαλάσκα, 21 ετών από τον Πύργο. Ο σιδηρόδρομος, υπήρξε από πολύ παλιά κομμάτι και της δικής της οικογένειας. Ο παππούς της, συνταξιούχος σταθμάρχης του ΟΣΕ, ο πατέρας της, εν ενεργεία μηχανοδηγός και η μεγαλύτερη αδερφή της, συνοδός -τα τελευταία χρόνια- στα τρένα. Τώρα είναι η δική της σειρά -η επόμενη γενιά.
«Είχα καταθέσει την αίτησή μου πριν από την 28η Φεβρουαρίου και περίμενα. Είχα κάνει κι άλλες αιτήσεις στο παρελθόν, αλλά με είχαν απορρίψει λόγω του νεαρού της ηλικίας. Όταν έγινε το δυστύχημα, ο πατέρας μου με ρώτησε αν ήθελα να προχωρήσω. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη για ό,τι είχε συμβεί, αλλά απάντησα “ναι, θα το κάνω”», λέει στην «Κ».
Η Αθανασία κυνηγούσε ήδη στο εξωτερικό το όνειρό της να εργαστεί στα τρένα. Είχε μετακομίσει στη Γερμανία, όπου προετοιμαζόταν να δώσει εξετάσεις για τον γερμανικό σιδηρόδρομο, την Deutsche Bahn, όταν έμαθε ότι η αίτησή της έγινε δεκτή στη Hellenic Train. «Επέστρεψα και είμαι έτοιμη να μάθω καινούργια πράγματα και να κάνω νέες φιλίες μέσα από τη δουλειά μου», μας λέει, θέτοντας ωστόσο ως μείζονα προτεραιότητα στο ξεκίνημά της, το ζήτημα της ασφάλειας. «Μετά από ό,τι συνέβη, θα πρέπει να γίνει κάθε προσπάθεια, ώστε όλοι να νιώσουμε περισσότερο ασφαλείς πάνω στα τρένα».
«Ο χρόνος επουλώνει τις πληγές, όχι όμως για εκείνους που έχασαν οικογένεια, φίλους, συναδέλφους»
Η Μάνθα Πασιοπούλου, 26 ετών, έκανε την αίτησή της στις αρχές Μαρτίου, στη «σκιά» της σιδηροδρομικής τραγωδίας. «Σέβομαι κάθε άνθρωπο που είναι διστακτικός και δε θέλει να ταξιδέψει ξανά με το συγκεκριμένο μεταφορικό μέσο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν ανάγκη να το χρησιμοποιούν καθημερινά για να πάνε στις δουλειές τους».
Η ίδια πιστεύει πως ο χρόνος επουλώνει τις πληγές, όχι όμως για εκείνους που έχασαν οικογένεια, φίλους και συναδέλφους. «Οι παλαιότεροι συνάδελφοί μας πρέπει να σφίξουν τα δόντια και να συνεχίσουν γιατί ήταν πολύ κοντά σε εκείνους που έφυγαν. Εμείς που δεν το ζήσαμε “από μέσα”, ξεκινάμε να εργαζόμαστε με ένα πιο αισιόδοξο βλέμμα».
Ανάμεσα στους εκπαιδευόμενους βρίσκεται και ο Δημήτρης Καρπαθάκης, 27 ετών από το Αίγιο με σπουδές στην ιχθυοπαθολογία και μεταπτυχιακό στη μηχανολογία. Αποφάσισε να στείλει την αίτησή του παρότι είχε κάποιες επιφυλάξεις. «Είχα έναν δισταγμό. Από πλευράς οικογένειας και φίλων υπήρξε ένα μούδιασμα εκείνη την περίοδο απέναντι στον συγκεκριμένο κλάδο κι έτσι αμφιταλαντεύτηκα για το αν θα έπρεπε να προχωρήσω», λέει στην «Κ» ο Δημήτρης, ο οποίος επιλέχθηκε ανάμεσα στους νέους συνοδούς και πλέον βλέπει με μεγαλύτερες προσδοκίες την επόμενη μέρα. «Ξεκινάς από κάπου και εξελίσσεσαι. Θα ήθελα τα επόμενα χρόνια να μπορέσω να εκμεταλλευτώ τις σπουδές μου και να γίνω μηχανοδηγός».
Η Ειρήνη Γουγουλιά, 21 ετών, θα παρακολουθήσει κι εκείνη το επόμενο διάστημα τα θεωρητικά μαθήματα εκπαίδευσης συνοδού αμαξοστοιχίας. Είναι μια δουλειά που λίγο-πολύ γνωρίζει από όσα της μεταφέρει καθημερινά η αδερφή της. «Ο πατέρας μου είναι χαρούμενος που πλέον θα δουλεύω μαζί της, διότι πέρα από αδελφές είμαστε και κολλητές. Η αδερφή μου με υποστηρίζει πάντα. Το σιδηροδρομικό δυστύχημα είχε επηρεάσει την ψυχολογία μου κι εκείνη με βοήθησε να το αντιμετωπίσω».
«Προχωράμε με ασφάλεια, αλλά περιμένουμε να γίνουν κι άλλα»
Στη μεγάλη αίθουσα του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης του ΟΣΕ στον Ρέντη, ο Γιώργος Καλαμπαλίκης, υπεύθυνος προσωπικού κίνησης αμαξοστοιχιών της Hellenic Train, καλωσορίζει μαζί με δύο ακόμη στελέχη της εταιρείας τους 45 νέους εργαζόμενους. Τους ενημερώνει πως στο πλαίσιο της θεωρητικής εκπαίδευσης θα παρακολουθήσουν 280 ώρες μαθημάτων που αφορούν τον γενικό κανονισμό κυκλοφορίας, τα θέματα υγιεινής και ασφάλειας, τα θέματα συμπεριφοράς, καθώς και την αγγλική ορολογία του σιδηροδρόμου. Θα ακολουθήσει η πιστοποίηση στην ηλεκτροκίνηση και τα τούνελ και στη συνέχεια η πρακτική εξάσκηση πάνω στα τρένα, συνοδεία εκπαιδευτών.
«Όλοι όσοι προσλήφθηκαν από την Ηellenic Τrain είναι νέοι κάτω των 30 ετών, με μέσο όρο ηλικίας στα 25-26. Οι περισσότεροι βλέπουν αυτή τη δουλειά ως ένα ξεκίνημα στη ζωή τους και πολλοί θέλουν να εξελιχθούν σε άλλους τομείς μέσα στην εταιρεία», λέει στην «Κ» ο κ. Καλαμπαλίκης.
Πόσο έχουν αλλάξει, όμως, τα πράγματα τρεισήμισι μήνες μετά το δυστύχημα, στο θέμα της ασφάλειας; «Ισχύει ακόμη ο περιορισμός στις ταχύτητες. Παράλληλα, έχουμε αυξήσει το προσωπικό μας στις αμαξοστοιχίες, ενώ στις επικοινωνίες έχουν βελτιωθεί σημαντικά κάποια προβλήματα», απαντά ο ίδιος, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι μένουν να γίνουν περισσότερα. «Είναι τα μέτρα που περιμένουμε να λάβει το υπουργείο μέχρι το τέλος του χρόνου. Προχωράμε με ασφάλεια, αλλά βεβαίως περιμένουμε να γίνουν κι άλλα».
