Δεν βούρκωσε απλώς. Ενα βουβό κλάμα ανέβηκε στον λαιμό του, προσπάθησε να το πνίξει αλλά δεν τα κατάφερε. Ο τυροκόμος Ιωάννης Βοναπάρτης από την Κάσο δυσκολεύτηκε να διαβάσει τις λιγοστές αράδες που είχε γράψει να πει παραλαμβάνοντας το βραβείο του. Στο πλευρό του η σύζυγός του Μαίρη Διακάκη. Δυο Κασιώτες μεγαλωμένοι στα ζώα και στο τυρί, πρωταθλητές τυροκόμοι, δυο ταπεινοί, χρυσοί Ελληνες. Τριακόσιοι άνθρωποι από κάτω κλαίγαμε και καμαρώναμε. Δυο από τους ακρίτες που τίμησε φέτος ο «Γαστρονόμος» στα Βραβεία Ποιότητας.
Σε λίγη ώρα, στη μικρή γιορτή που έκλεισε την τελετή απονομής, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου θα πάρει τον Κασιώτη τυροκόμο από το χέρι και θα τον πάει να γνωρίσει τον σεφ Χριστόφορο Πέσκια. Δουλεύει χρόνια ο Πέσκιας με τα τυριά του και ήθελε να τον γνωρίσει. Μια σπάνια εικόνα: παραγωγός και μάγειρας μαζί, με τη Θρακιώτισσα Πρόεδρο να κάνει τις συστάσεις.
Αυτό που κάνουν οι τυροκόμοι το έχουν για αυτονόητο. Ζουν και εργάζονται στο νησί όπου γεννήθηκαν. Ομως, το να παράγεις παραδοσιακά προϊόντα ποιοτικά και να εξελίσσεσαι, να φτιάχνεις σύγχρονη μονάδα, με όλες τις δυσκολίες του κόσμου μπροστά σου, σε έναν ακριτικό τόπο, στην υδροκέφαλη χώρα μας, με τον πρωτογενή τομέα ρημαγμένο, που δουλεύει με το σουρεαλιστικό πείσμα των Ελλήνων παραγωγών, ε, αυτά δεν είναι αυτονόητα, αυτά είναι πικρά και μαζί ηρωικά πράγματα. Η ζωή τους και η δουλειά τους είναι το αίμα στις αρτηρίες των παραγκωνισμένων συνόρων μας.
Το πικρό αυτονόητο μου ανέφερε την επομένη των βραβείων και η κ. Νάντια Ουζουνοπούλου από τους «Μύλους Θράκης», με θυμό ανάμεικτο με γνήσια απόγνωση αλλά και πείσμα: Το πρωί μετά την απονομή, οι 150 εργαζόμενοι της εταιρείας έκαναν πάρτι στο εργοστάσιο. «Ξέρετε τι επιβράβευση είναι για αυτούς που δουλεύουν καθημερινά εδώ στην άκρη της χώρας; Κάποιος μας θυμήθηκε. Γιατί από την πολιτεία είμαστε ξεχασμένοι. Είμαστε μαθημένοι να είμαστε ξεχασμένοι».
