ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΘΑΛΑΣΣΑ

Είναι γνωστή η φράση που θέλει τον πλανήτη μας να έπρεπε να ονομάζεται «Θάλασσα», όχι «Γη». Τα δύο τρίτα του εξάλλου καλύπτονται από νερό. Ειδικά εδώ, στην Ελλάδα, η θάλασσα μιλά στο συλλογικό μας ασυνείδητο με έναν τρόπο ιδιαίτερο, καθοριστικό. Αφιερώνουμε λοιπόν το σημερινό ένθετο στις θάλασσες των καλοκαιριών, των μύθων και των τεράτων, των σέρφερ και της ενάλιας αρχαιολογίας και όχι μόνο.

Ολα ξεκίνησαν από ένα κομμένο χέρι. Χάλκινο για την ακρίβεια. Οταν το έφτιαξαν, το 460 π.Χ., κρατούσε κεραυνό. Παρά την υπερφυσική του δύναμη βρέθηκε μπλεγμένο στα δίχτυα ενός ψαρά, ακρωτηριασμένο από το υπόλοιπο σώμα του θεού, που είχε μείνει στον πυθμένα.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά: όλοι ξέρουμε ότι η Γη ονομάζεται «γαλάζιος πλανήτης» για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Στο εξαιρετικό «Προορισμός: Πλανήτης Γη», εικονογραφημένη έκδοση, ιδανική για νέους αναγνώστες μα και για ενήλικες (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ικαρος), οι Τζο Νέλσον και Τομ Κλοχόσι Κόουλ μας θυμίζουν ότι σχεδόν τα τρία τέταρτα της επιφάνειας της Γης καλύπτονται από νερό και ότι «περίπου το 97% του νερού της Γης βρίσκεται στις θάλασσες και τους ωκεανούς της».

Για πολλούς λόγους, κυρίως χάρη στο άνοιγμα των φτερών του, που μπορεί να φτάσει τα 3,5 μέτρα, και στη δυνατότητά του να ταξιδεύει επί πολλές μέρες πάνω από τη θάλασσα χωρίς καν να κουνά τα φτερά του, το άλμπατρος είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς του ουρανού – τουλάχιστον του θαλασσινού ουρανού.

Μερικά από τα σπάνια πλάσματα που ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ανέσυρε από τα βάθη της γνώσης των μεγαλύτερων παραμυθάδων και περιηγητών του κόσμου, εκείνα που ζουν στα σύνορα όπου διασταυρώνεται ο πραγματικός με τον φανταστικό κόσμο, είναι όντα της θάλασσας.