AΠOΓPAΦEΣ

Αν κάποιος παρακολουθούσε το περασμένο Σαββατοκύριακο τα κοινωνικά δίκτυα δύσκολα θα διέκρινε τους αριστερούς από τους ακροδεξιούς. 

Αν και όταν με το καλό βρεθεί εμβόλιο για αυτόν τον ιό, δεν θα ησυχάσουμε. Κυκλοφορούν εκεί έξω δισεκατομμύρια «αλληλουχίες νουκλεοτιδίων», χιλιάδες εκ των οποίων είναι επικίνδυνοι ιοί για την ανθρώπινη υγεία και μπορεί να είναι μεταδοτικοί.

Η αλήθεια είναι πως τα δίκτυα ύδρευσης στέρησαν πολλά από τις γυναίκες σε όρους κοινωνικοποίησης· ίσως και ριζοσπαστικοποίησης. 

Οποτε παίρναμε το ενδεικτικό από το σχολείο, το τελευταίο που μας ένοιαζε ήταν η «κοσμιωτάτη» που όλοι είχαμε. Δεν γνωρίζαμε κανέναν που να είχε «κοσμία». Αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε γιατί υπήρχαν μόνο δύο βαθμοί· δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχε και τρίτος, η «επίμεμπτος». Τόσο σπάνια ήταν…

Γίνεται εν έτει 2020 η Εκκλησία να μπορεί να αφορίσει όποιον θέλει; Τον πρωθυπουργό ή τον οποιονδήποτε κρατικό λειτουργό; Αυτό αναρωτήθηκε ο πρώην υπουργός Παιδείας, αλλά και Θρησκευμάτων, κ. Νίκος Φίλης και η απορία του απαντάται με ένα άλλο ερώτημα: «Γιατί να μη γίνεται;». 

Κατά μία άποψη, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος απάντησε στον αφορισμό (των κ.κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, Νίκης Κεραμέως, Νίκου Χαρδαλιά), από τον πρ. μητροπολίτη Αιγιαλείας Αμβρόσιο, με τον τρόπο που είχε απαντήσει ο Γεώργιος Παπανδρέου στην προδικτατορική Βουλή.

Υπάρχει ένα βαθύ –και ίσως αναπάντητο– ερώτημα σε ό,τι αφορά τη μεθοδολογία της Ιστορίας. Πώς μπορούμε να κρίνουμε το παρελθόν, αφού εμείς οι ίδιοι είμαστε προϊόντα αυτού του παρελθόντος;

Εγινε μεγάλη συζήτηση για τα ανορθόγραφα πανό της ΟΛΜΕ· δεν ήταν μόνο η προστακτική «Απέσυρε τώρα το νομοσχέδιο», αλλά υπήρχε και άλλο που έγραφε «της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσεις». 

Οι τίτλοι της «Προόδου» ήταν ανατριχιαστικοί: «Στη Βουλή η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του Λόφου Φιλοπάππου» (left.gr 11.5.2020). Το σενάριο πυροδοτήθηκε από μια ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόφορου Βερναρδάκη, ο οποίος ήταν λίγο πιο προσεκτικός. Αναφερόταν σε «ιδιωτικοποίηση διαχείρισης του Λόφου Φιλοπάππου από ανώνυμη εταιρεία ΟΤΑ κατά παράβαση νόμου».

Ξέραμε ότι υπάρχουν τα ατομικά δικαιώματα. Μετά μάθαμε την ύπαρξη των κοινωνικών δικαιωμάτων. Τώρα κάποιοι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης εισάγουν και τα «μορφωτικά δικαιώματα». Ενα από τα πανό της χθεσινής πορείας (μερικών εκατοντάδων) εκπαιδευτικών στην Αθήνα είχε την ασαφή υπογραφή «Σύλλογοι Π.Ε. – ΕΛΜΕ- Πρωτοβουλία αναπληρωτών» κι έλεγε «ο κορωνοϊός απειλεί την υγεία, η κυβέρνηση τα μορφωτικά δικαιώματα».

Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο, όπου η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν έχει λόγο και αρμοδιότητα στον –τρόπος του λέγειν– ανταγωνισμό του ολιγοπωλίου των τηλεπικοινωνιών. Ακόμη και στις εσχατιές της Αφρικής οι ρόλοι είναι πιο ξεκάθαροι.

Επρεπε να το περιμένουν στην κυβέρνηση ότι θα γίνει χαμός με το σποτάκι, στο οποίο ο ηθοποιός κ. Χρήστος Λούλης υποδυόταν κάποιον άνδρα που αρνήθηκε στη σύντροφό του να «πάνε στην πλατεία που θα έχει και κόσμο».