ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ

Πριν από λίγο καιρό επικοινώνησε μαζί μου ένας συνάδελφος που έκανε για χρόνια βιβλιοκριτική, αλλά έχει γράψει και δικά του βιβλία. 

Ο Θεοδόσης Τάσιος, διανοούμενος και ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ («πολιτικός μηχανικός, ακαδημαϊκός, αρθρογράφος, συγγραφέας» λέει το βιογραφικό του), στο 49ο βιβλίο του με τίτλο «5 μαθήματα ζωής» (εκδόσεις Αγγελάκη-2015) προσφέρει μαθήματα πολιτικής πράξης.

«Το πρώτο που μυρίζω είναι αίμα και καφές». Ο έφηβος Μάικ κουβαλάει πάνω του το παρατσούκλι «πυροβολημένος».

H γλώσσα του Θοδωρή Ρακόπουλου, σοφά αρχιτεκτονημένη στην κόψη μιας σκοτεινής υποκειμενικότητας, ανοίγει διάπλατα έναν ορίζοντα. 

Ο Βέρθερος, που εμπνέει σε απόλυτο βαθμό τον Ρολάντ Μπαρτ στα «Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου», λίγο προτού επιστρέψει στη γενέτειρά του, απογοητευμένος από τον άτυχο έρωτά του προς τη Λότε, κατεβαίνει από την άμαξα για να γευτεί περπατώντας κάθε ανάμνηση σαν κάτι το νέο, το ζωντανό. 

Σε λίγο διάστημα αναμένεται και στην ελληνική της μετάφραση η «Υποταγή», το νέο πολυσυζητημένο (και αυτό) μυθιστόρημα του Μισέλ Ουελμπέκ, του Γάλλου συγγραφέα που έχει κατά καιρούς διχάσει με τις αιρετικές του απόψεις. 

Η περίπτωση της «Πρόζας» του Τόμας Μπέρνχαρντ (1931-1989) είναι ένα σύντομο και, ταυτόχρονα, πυκνό λογοτεχνικό σεμινάριο πρωτοπρόσωπης αφήγησης. 

Το «Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά» του Πατρίκ Μοντιανό μοιάζει με ονειροπόληση κάποιου ζεστού καλοκαιρινού μεσημεριού, περίπου δηλαδή όπως ξεκινά και η ιστορία που αφηγείται. 

«Η μοναξιά είναι μια πίστη στην ορθότητα του κόσμου εξίσου παραπλανητική όσο και η αγάπη: επιλέγοντας να νιώσει μόνος, όπως και όταν επιλέγει να αγαπήσει, λαξεύει κανείς μια θέση δίπλα του για να έρθει κάποιος να την καλύψει – ένας φίλος, ένας εραστής, ένα σκυλάκι, ένας βιολιστής στο ραδιόφωνο». 

Ενας πυκνός τόπος είναι η νουβέλα του Μιχάλη Μακρόπουλου «Το δέντρο του Ιούδα». 

Βρισκόμαστε στο 1865 και ο Φιόντορ Ντοστογέφσκι βιώνει την οικονομική καταστροφή και την ερωτική απόρριψη. 

Υπάρχει ένας ωραίος «φαύλος» κύκλος σε κάποια λογοτεχνικά κείμενα: το περιεχόμενο επηρεάζει τη γλώσσα, ενώ η γλώσσα καθορίζει το περιεχόμενο.