ΣΤΑΣΕΙΣ

Οταν με το καλό λυτρωθούμε από τον βρόχο του κορωνοϊού, ωφέλιμο θα ’ναι και τίμιο να ξαναδούμε με προσοχή κάποιες παραμέτρους του πολιτικού βίου μας.

Δεν έχει η Ελλάδα την αποκλειστικότητα των διαδηλώσεων επί πανδημίας.

Η αλήθεια είναι ότι πάψαμε να βγαίνουμε στα μπαλκόνια για να τους χειροκροτήσουμε. Δεν βγήκαμε δα και πολλές φορές. Δύο; Τρεις;

Μια βάπτιση δεν είναι πολιτικό γεγονός. Για να γίνει, πρέπει να πάψει να είναι αυτό που θέλουν να είναι οι φωτισμένοι της Εκκλησίας, και όχι οι βαριεστημένοι κληρικοί που μασουλάνε φωνήεντα και σύμφωνα και δεν αφήνουν ρυθμό για ρυθμό ατραυμάτιστο και νόημα για νόημα άθικτο.

Κι εκεί που εμείς οι της κατηγορίας των 60-65 ετών νιώθαμε εμβολιαστικώς τυχεροί και ευνοημένοι σε σύγκριση με τους μεγαλύτερούς μας, που περιμένουν τη σειρά τους, από τη μια μέρα στην άλλη βρεθήκαμε να αισθανόμαστε κάπως σαν πειραματόζωα.

Το αν θα κάνεις ή δεν θα κάνεις εμβόλιο είναι αλλού ζήτημα επιλογής και μιας οιονεί ιδεολογίας και αλλού της μοίρας.

Για να μιλήσω πρώτα για τα του οίκου μας, μάλλον δεν έχουμε κατανοήσει εμείς οι της παραδοσιακής δημοσιογραφίας ότι κινδυνεύουμε να μείνουμε πολύ πίσω από τη νεοφανή «κινητή δημοσιογραφία», την αυθόρμητη και άμισθη δημοσιογραφία των πολιτών.

Αυτό που θα μείνει από το επεισόδιο-Νέα Σμύρνη είναι ό,τι έμεινε και από το επεισόδιο-ζαρντινιέρα της Θεσσαλονίκης, το 2006: ο αβάσταχτος ετσιθελισμός της πάσης εξουσίας, η έμπρακτη επικύρωση του μεταπιραντελικού δόγματος «έτσι είναι επειδή έτσι θέλουμε να είναι».

Εξίσου σημαντικά με όσα είπε σε τηλεοπτικό σταθμό μια Νεοσμυρνιώτισσα για το κυριακάτικο πανηγύρι της βίας στην κεντρική πλατεία του δήμου της είναι αυτά που υποδήλωνε η απόφασή της να μιλήσει με την πλάτη στην κάμερα: φόβο και τραυματισμένη εμπιστοσύνη στην πολιτεία.

Στα όρια της ψυχικής και οικονομικής εξάντλησης οι περισσότεροι, έχουμε ανάγκη την αισιοδοξία όσο και το εμβόλιο ή τα άφαντα φάρμακα.

Πριν καταντήσει ανούσιο κλισέ για κάθε χρήση, εύκαιρη ή άκαιρη, η επισήμανση ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν από την αυγή ήταν μια διαπίστωση δικαιωμένη από τα πράγματα.

Γεμάτους παραλίγο Ναπολέοντες η Ιστορία. Ή παραλίγο Δαρείους, Μεγαλέξανδρους, Ιούλιους Καίσαρες, Καρλομάγνους.