ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Επί ενάμιση χρόνο η ανθρωπότητα δοκιμάζεται. Μετράει τους νεκρούς της –τέσσερα εκατομμύρια παγκοσμίως, μια Αθήνα– και κρούσματα: διακόσια εκατομμύρια· αρκετοί από όσους νόσησαν βαριά, σημαδεύτηκαν διά βίου, σωματικά και ψυχικά.

Τυπική περίπτωση ηγεμόνα που ξεκινάει τη σταδιοδρομία του με επίδειξη σεμνότητας και διολισθαίνει ταχύτατα στην αυτοπροσωπολατρεία και στην εγκαθίδρυση ολόκληρου συστήματος με στόχο την αποθέωσή του, την έμφοβη ειδωλολατρική αντιμετώπισή του από τους υπηκόους; Τυπική περίπτωση δεν ήταν βέβαια ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Γάιος Καίσαρ Γερμανικός, που ηγεμόνευσε στα χρόνια 37-41 μ.Χ., έμεινε δε γνωστός με […]

Μια φορά κι έναν καιρό, δηλαδή, σε ιστορικό χρόνο, μόλις χθες, αν ένα αντρόγυνο δεν αποκτούσε παιδιά, το καταδικαστικό πόρισμα του σογιού και της μικροκοινωνίας που το περιέβαλλε δεν προϋπέθετε την παραμικρή σκέψη, το παραμικρό συναίσθημα.

Δεν θυμάμαι αν έχει υπάρξει άλλη φορά απόλυτη χρονική σύμπτωση του Γιούρο και του Κόπα Αμέρικα. Αλλά ούτε αν έτυχε να βρεθούν ταυτόχρονα και οι δύο διοργανώσεις στον αστερισμό της πολιτικής.

Πέρασε μισός αιώνας από το 1972, όταν ο ΟΗΕ όρισε την 5η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Στόχος αυτής της γιορτής που μοιάζει με μνημόσυνο η ενημέρωση για τα περιβαλλοντικά προβλήματα.

Ας αρχίσουμε με ποίηση. Σατιρική. Με στίχους του Αλέξανδρου Σούτσου. Γράφτηκαν το 1831, σαν έμμετρη εναντίωση στο «τυποκτόνον ψήφισμα» του Ιωάννη Καποδίστρια, έκτοτε όμως απέκτησαν μια σχεδόν εμβληματική αξία, έστω κι αν συχνά τους θυμόμαστε λαθεμένα: «Είν’ ελεύθερος ο Τύπος φθάνει μόνο να μη βλάψεις / της Αρχής τους υπαλλήλους, / τους Κριτάς, τους Υπουργούς […]

Για να πω τη μαύρη αλήθεια, ούτε «ποια βασίλισσα της Ελλάδας ήταν αδελφή του Κάιζερ της Γερμανίας Γουλιέλμου Β΄» ξέρω, θα φταίει φαίνεται το πεισματάρικο αντιδυναστικό μου φρόνημα, ούτε «ποιο ήταν το πνευματικό ίδρυμα που άρχισε να λειτουργεί τον 17ο αιώνα και επηρέασε τη συνείδηση του Ποντιακού Ελληνισμού».

Οπως οι περισσότεροι, έχω καιρό ν’ ανέβω να προσκυνήσω την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα. H καραντίνα, οριζόντια, σαρωτική μάλλον, είτε από αμήχανο πανικό μπροστά στον διαρκώς μεταλλασσόμενο εχθρό είτε από τη βαρυθυμία που παγίως προκαλεί το ενδεχόμενο βαθύτερων διερευνήσεων του προβλήματος και στοχαστικότερα προσαρμοσμένων αποφάσεων, απέκλεισε την πρόσβαση ακόμα και σε οργανωμένους, περίκλειστους και φυλασσόμενους […]

Τα περισσότερα από τα έθιμα που έδιναν κάποτε απλό και απτό νόημα στη Μεγάλη Εβδομάδα και στην αναστάσιμη κορύφωσή της έχουν περάσει στη δικαιοδοσία της νοσταλγίας.

Ακούσαμε και φέτος, όπως στο ξεκίνημα κάθε Μεγάλης Εβδομάδας, το «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος». Και, νηστεύοντες και μη, πιστεύοντες και μη, βομβαρδισμένοι πάντως όλοι από ειδήσεις για την κίνηση στην αγορά και στις εθνικές οδούς, προσπαθήσαμε να βρούμε τρόπο για να συμμετάσχουμε έστω μερικώς σε ό,τι υποδεικνύει ο όρος «κατάνυξη», μισοάδειος κι […]

Κυριακή των Βαΐων, άλλοτε και αλλού. Στο Μεσολόγγι του 1826 και στην Εξοδό του, χωρίς την οποία, και παρότι οι αναδρομικές εικασίες είναι εκ προοιμίου άκυρες, ίσως δεν θα υπήρχε Ναυαρίνο και ναυμαχία.

Αόρατος είναι βέβαια ο εχθρός, ο νέος και ήδη παλιός κορωνοϊός που βασανίζει την ανθρωπότητα για δεύτερο χρόνο, εγκλωβίζοντάς την από τη μια αποτυχημένη καραντίνα στην επόμενη.