Αν κανείς προσπαθήσει να καταρτίσει ένα διατροφικό πλάνο όπως το επιθυμεί με βάση τις έρευνες που κυκλοφορούν συχνά-πυκνά, θα τρελαθεί. Ας ξεκινήσουμε με τις δίαιτες. Κετογονική χαμηλή σε υδατάνθρακες και πλούσια σε λιπαρά, δίαιτα Dash με στόχο τη μείωση του νατρίου, δίαιτα Whole 30 με αυστηρές απαγορεύσεις για τριάντα ημέρες, διαλειμματική νηστεία των 16 ή ακόμη και των 20 ωρών για τους πολύ θαρραλέους, βασισμένη στην πρόσληψη τροφής μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, και στην παραμονή με άδειο στομάχι για τις υπόλοιπες ώρες έτσι ώστε ο οργανισμός να χρησιμοποιήσει ως πηγή ενέργειας το αποθηκευμένο λίπος.
Δίαιτες για όλα τα γούστα με λίγα λόγια, που, όχι σπάνια, η μία ακυρώνει την άλλη.
Παρόμοιο μπέρδεμα υπάρχει και όσον αφορά τη ζάχαρη. Την αφήνουμε στην καθημερινότητά μας ή την πετάμε εντελώς; Επιλέγουμε στέβια, ασπαρτάμη, σακχαρίνη ή όχι αφού σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τα σύνθετα γλυκαντικά δεν είναι αθώα και καλύτερα να προτιμάμε αγνό μέλι ή ένα γλυκό του κουταλιού; Φτάσαμε στο κρασί. Εδώ και αν πέφτουν βροχή οι έρευνες, σε άλλη κατεύθυνση η καθεμιά. Σύμφωνα με παλαιότερες έρευνες, το κόκκινο κρασί κάνει καλό στο έντερο καθώς αυξάνει τον αριθμό των διαφορετικών τύπων βακτηρίων που μπορούν να ζήσουν σε αυτό, ενώ επίσης ο αντιοξειδωτικός παράγοντας ρεσβερατρόλη, που περιέχει, ενεργοποιεί έναν αρχέγονο μηχανισμό των κυττάρων μας μέσω του οποίου προφυλάσσεται το γενετικό μας υλικό από τη φθορά. Κόκκινο κρασί κατά της γήρανσης δηλαδή. Κατά τις πολύ νεότερες έρευνες, όμως, το κρασί δεν κάνει καλό πουθενά και είναι μύθος ότι ένα ποτηράκι είναι ωφέλιμο για την υγεία μας.
Ισως τελικά όσο κανείς υπεραναλύει το θέμα της διατροφής μπερδεύεται ακόμη περισσότερο. Ξεσκονίζουμε έρευνες και στατιστικές, καταλήγουμε κάπου μέχρι κάτι άλλο να έρθει να ανατρέψει όσα πιστεύαμε, τη στιγμή που ειδικά στη γειτονιά μας, τη Μεσόγειο, έχουμε τη λύση, είναι παλιά και δοκιμασμένη. Tρεις λέξεις: ποικιλία, μέτρο, ισορροπία.