Η έξοδος σε εστιατόρια ξενοδοχείων, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν είναι κάτι συνηθισμένο για τους Αθηναίους, εκτός κι αν πρόκειται για επαγγελματικά γεύματα. Αρκετοί από εμάς μπορεί να θεωρούμε –λανθασμένα– πως τα ξενοδοχεία του κέντρου απευθύνονται κυρίως σε επισκέπτες και τουρίστες και όχι στους κατοίκους αυτής της πόλης. Έτσι, όταν έφτασε στα αυτιά μας η δημιουργία του νέου εστιατορίου του Electra Palace, με το όνομα Ζohόs, η πρώτη σκέψη ήταν πως το φαγητό θα αφορά βασικά το διεθνές πελατολόγιο τους. Βέβαια εδώ να πούμε πως τα Electra έχουν ήδη δημιουργήσει ένα λαοφιλές κόνσεπτ comfort φαγητού, που έχει ήδη αγαπηθεί από το αθηναϊκό κοινό, το Λοbby, το μοντέρνο μπεργκεράδικο στο ισόγειο του Electra Metropolis, γωνία Βουλής και Απόλλωνος.
Κατηφορίσαμε τη Ναυάρχου Νικοδήμου και μπήκαμε στην αυλή του Electra Palace της Πλάκας. Πρασινάδες, αρωματικά φυτά και βότανα έχουν μεταμορφώσει πλήρως τον κήπο του ξενοδοχείου. Τα δυο βασικά κτίρια που ορθώνονται οκτώ ορόφους ψηλότερα, ένα νεοκλασικό και ένα μοντέρνο που χτίστηκε αργότερα ως προέκταση, φτιάχνουν ένα περιποιημένο σκηνικό, υπέροχα φωτισμένο, πάνω και γύρω από τον χώρο του εστιατορίου Ζohόs (ή Ζωχός). Έκκεντρα φτιάχτηκε και ένα θερμοκήπιο, μέσα στο οποίο υπάρχουν τόσο τραπέζια για να δειπνήσει κανείς, όσο και δοχεία με βλαστούς και φύτρες που καλλιεργούνται για τις ανάγκες της κουζίνας. Χειροποίητα κεραμικά σκεύη, κεντημένες πετσέτες, γλαστράκια με ελιές πάνω στο τραπέζι φτιάχνουν πολύ την διάθεση και ανεβάζουν τον πήχη των προσδοκιών για το φαγητό. Είναι ένα μέρος που σε καλεί να περάσεις ωραία. Στα τραπέζια ο κόσμος ήταν μοιρασμένος: Έλληνες και ξένοι απολάμβαναν κρασί (εξήντα διαθέσιμες επιλεγμένες ετικέτες από τον εγχώριο και τον διεθνή αμπελώνα) με πολλά πιατάκια τοποθετημένα στη μέση. Αυτή είναι και η φιλοσοφία του εστιατορίου, μια σύγχρονη απεικόνιση ενός ελληνικού τραπεζιού με μεζέδες για όλους, όπως παραδοσιακά γίνεται στα σπίτια μας.
 |
 |
 |
 |
Πάνω-κάτω οι περισσότερες οικείες γεύσεις ήταν εκεί: ο μαρινάτος γαύρος, η μελιτζανοσαλάτα, η τυροκαυτερή και ο ταραμάς, μαζί με ωραία κριτσίνια και ζυμωτό ψωμί, τα πιπεράκια Σερρών, τα χορτοπιτάκια και οι κροκέτες μπακαλιάρου. Η συνταγογραφία τους αφορά όλους. Ημεδαπούς που θέλουν να πιουν ένα ποτήρι κρασί με καλό τσιμπολόγημα, δημιουργικό, πιο αναβαθμισμένο, αλλά και επισκέπτες άλλων χωρών που έχουν την ευκαιρία να δουν σε ένα φροντισμένο περιβάλλον ένα από τα πιο ωραία κεφάλαια της ελληνικής κουζίνας, τα μεζεδάκια του σήμερα. Όλα αυτά ετοιμάζονται από τον Executive Chef των Electra Hotels Σάκη Βενέτη και τον Chef de cuisine Χάρη Αντωνόπουλο. Από τις μαγειρικές τεχνικές που συναντήσαμε στα περισσότερα πιάτα, φανερώνεται πως η μαγειρική τους βασίζεται αρκετά στην τεχνολογία – αφυγραντήρες, sous vide, μέχρι και ηλεκτρονικό αποστακτήρα έχουν για να φτιάχνουν τα δικά τους λικέρ και ποτά (δοκιμάσαμε κάποια στα signature κοκτέιλ τους που λειτούργησαν μια χαρά ως απεριτίφ). Τώρα, για να είμαι ειλικρινής, δεν θεωρώ πως η τεχνολογία είναι απαραίτητο εργαλείο για την ανάδειξη της ελληνικής κουζίνας, τουλάχιστον όχι στο επίπεδο των μεζέδων που δοκιμάσαμε. Πολλές φορές η σχάρα κάνει καλύτερα τη δουλειά της από το σακουλάκι στο ρόνερ. Εξηγούμαι: σε κάποια πιάτα η σύμπραξη υλικού και τεχνικής δεν είχε λειτουργήσει – ένα τέτοιο ήταν οι μελιτζάνες φούρνου με αφρό από γραβιέρα Σκύρου. Θα ήθελα να έχω δοκιμάσει αυτό το μεστό τυρί ατόφιο, σε νιφάδες ή χοντρά τρίμματα, και όχι σε αφρό, μια μορφή που αραιώνει την αψιά γεύση του, η οποία είναι ζητούμενο. Από την άλλη, η κρεμμυδόπιτα Καρπάθου ήταν ένα αρκετά ρουστίκ πιάτο, παρουσιασμένο με σύγχρονο τρόπο, που κατάφερε να μπει στο τοπ 3 της βραδιάς για τους περισσότερους παρευρισκόμενους. Στο μενού υπάρχουν πολλά προϊόντα τροφοσυλλογής και μικρής παραγωγής, τυροκομικά, θαλασσινά, για τα οποία φαίνεται πως έχει γίνει έρευνα. Σε αυτό το επίπεδο, το μενού θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα λυσάρι γεύσεων για τους ξένους επισκέπτες που θα έβρισκαν πιθανότατα πολύ εξωτικές κάποιες ύλες όπως το κασιώτικο τυρί, το λουκάνικο Δράμας, το πετιμέζι ροδιού, το σπινιάλο και το μαύρο σκόρδο, με κάποιες από τις οποίες ούτε οι γηγενείς είναι εξοικειωμένοι.
Ως επιδόρπια σερβίρονται παραδοσιακά γλυκά που φέρουν φανερά τις μοντέρνες παρεμβάσεις του ζαχαροπλάστη, όπως είναι η πορτοκαλόπιτα με παγωτό μάραθου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα σορμπέ με γεύσεις όπως κουμκουάτ με βανίλια ή περγαμόντο και μαστίχα, που φωνάζουν την ελληνική καταγωγή τους. Τα πιάτα κυμαίνονται από 9 έως 20 ευρώ. Υπολογίστε περίπου 35 ευρώ το άτομο, χωρίς φιάλη κρασιού.
