ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ

Ιδανική για τον Σεπτέμβριο, μήνα καλοκαιρινών διακοπών για πολλούς, είναι η αριστουργηματική μουσική, ηχογραφημένη 54 χρόνια πριν, τριών κορυφαίων εκπροσώπων της βρετανικής σκηνής των ’60s και ’70s: Νιλ Αρντλεϊ, Ιαν Καρ, Ντον Ρέντελ στον δίσκο βινυλίου «Greek Variations & Other Aegean Exercises» (Columbia – Lansdowne Series, 1970).

Πολλά παιδιά δεν ζουν μια καλή λανθάνουσα φάση της ανάπτυξης. Με μια νοοτροπία αγέλης, παύουν να είναι αυτόνομα άτομα και βρίσκουν καταφύγιο στην ομαδική βία.

«Φτάνει, δημοσιογράφοι! Γκώσαμε!», έγραφε κάποιος. Φυσικά γκώσατε. Αλλά δεν σας περνάει από τον νου να κοιτάξετε λίγο τη δική σας βουλιμία.

Οποιος ελέγχει την κοινωνική οργάνωση του χρόνου ελέγχει την κοινωνία και τη ζωή των ανθρώπων.

Στην προηγούμενη επιφυλλίδα για τον Βερμέερ, σε αυτήν εδώ τη στήλη (2 Ιουλίου 2023), συζητήσαμε τον πίνακα «Γυναίκα με ζυγαριά» (π. 1662-1664) και οδηγηθήκαμε, από εσωτερικά στοιχεία του ίδιου του πίνακα σε συνδυασμό με εξωτερικά, στο ερμηνευτικό συμπέρασμα ότι το έργο διαπνέεται από την Καθολική θεολογία και ηθική.

Η Νταϊάν Αρμπους θα γινόταν 100 χρόνων στις 14 Μάρτη, μα θα μπορούσε να μην είχε γεννηθεί ακόμη.

Την τρίτη Κυριακή των νηστειών, στη μέση δηλαδή της Μεγάλης Σαρακοστής, προτίθεται στις εκκλησίες μας σε προσκύνηση ο σταυρός, εξ ου και Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, προς ανάψυξη και γλυκασμό των κεκμηκότων από τη νηστεία πιστών, όπως εξηγεί το συναξάριο του Τριωδίου.

Το 1993 ένα τρομερό φονικό συντάραξε τη Γαλλία. Ο Ζαν-Κλοντ Ρομάν, σαράντα χρόνων, δολοφόνησε τη γυναίκα του, τα δύο μικρά παιδιά του και τους γονείς του. Βαριές υποψίες τον βάρυναν επίσης ότι πέντε χρόνια νωρίτερα είχε σκοτώσει και τον πεθερό του.

Ζήσαμε δύο χρόνια μέσα σε ένα ζοφερό κλίμα πανδημίας. Και εν πολλοίς ακόμη το ζούμε, διότι ο ιός μεταλλάσσεται και βρίσκει ξανά έδαφος, αλλά η αίσθηση δεν είναι ίδια, ούτε ο φόβος για ένα ενδεχόμενο lockdown είναι τόσο κοντινός όσο τους περυσινούς χειμώνες.

«Ενα ποίημα είναι ένα μυστήριο, του οποίου ο αναγνώστης πρέπει να αναζητήσει το κλειδί».

Η Νότια Κορέα έχει σήμερα πολύ καλό σινεμά. Ενώ μέχρι και τη δεκαετία του 1990 επικρατούσαν τα ηθικοπλαστικά μελό, μια ομάδα νέων σκηνοθετών άλλαξε τον ρουν και επέβαλε το νοτιοκορεατικό σινεμά στο παγκόσμιο κοινό.

Και αυτό το καλοκαίρι κηλιδώθηκε από γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους από το χέρι του πρώην ή του νυν συζύγου τους. Σύντροφοι που αγαπήθηκαν ή έστω πέρασαν παρέα τη ζωή τους, έκαναν παιδιά μαζί, έφτασαν στο σημείο να περάσουν στην άλλη όχθη.