ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σμύρνη, 104 χρόνια μετά, ο φυσικός θάνατος ενός γηπέδου
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Ενα ιστορικό ντοκιμαντέρ: ο «μύθος» των Αναβρύτων ζωντανεύει ξανά
ΒΙΒΛΙΟ
Ο Ελληνοαμερικανός γκουρού της διαφήμισης που κοιμάται τρεις ώρες τη μέρα
ΠΟΛΗ
Οταν ο Λόρδος Βύρωνας είδε για πρώτη φορά την Αθήνα
Η ελληνική έκδοση της μελέτης του Βρετανού ελληνιστή Ρόντερικ Μπίτον για τον Λόρδο Βύρωνα αποτελεί γεγονός.
Μια ανέμελη ημέρα του 1865 με θέα τον μύλο του Μετς
Καφενείο στους Στύλους Ολυμπίου Διός; Τραπεζάκια με δροσερές μπίρες δίπλα στις αρχαίες κολόνες;
Τριάντα χρόνια μετά, ένα Νομπέλ δίνει ξανά φωνή στους μάρτυρες του ολέθρου
Ηταν επισκέπτομαι μια ξένη πόλη για πρώτη φορά μού αρέσει η ιδέα να αναζητώ κτίρια ή δημόσιους χώρους που έχουν συνδεθεί με την ιστορία της χώρας. Για κάποιο λόγο, η Ιστορία μετράει μέσα μου περισσότερο από την τέχνη, για παράδειγμα.
ΠΡΟΣΩΠΑ
«Λευκή Πρωτοχρονιά» κι άλλοι μύθοι του περασμένου αιώνα
Είναι ο περιβόητος σκληρός χειμώνας του 1941-42, στην καρδιά της Κατοχής, και μία από τις σπάνιες φορές που το ξημέρωμα του νέου χρόνου βρίσκει την Αθήνα κάτω από ένα λευκό στρώμα χιονιού.
Οι μαγικές βιτρίνες των Χριστουγέννων και ο θάνατος του αθηναϊκού εμπορίου
Πρόλαβα κι εγώ τις μαγικές βιτρίνες των παλιών αθηναϊκών καταστημάτων. Θυμάμαι την οικογενειακή τελετουργία κάθε Παραμονή Πρωτοχρονιάς στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν «ανεβαίναμε» από τα νότια της Αθήνας στο διώροφο, προπολεμικό σπίτι της θείας μου, στην οδό Μιχαήλ Βόδα, για το ρεβεγιόν της τελευταίας νύχτας του χρόνου.
«Αυτή είναι η αρχή μιας όμορφης φιλίας»
«Για να μπει στην Ευρώπη η Ελλάδα, θα πρέπει να περάσει από το πτώμα μου…». Τη φράση αποδίδει ο Τάκης Λαμπρίας (1926-2001) στον Χέλμουτ Σμιτ (1918-2015) στο βιβλίο του «Στη σκιά ενός μεγάλου».
Ο αναγνώστης του 2050 και οι «λεπτομέρειες» της Ιστορίας
Τολμάω ένα άλμα στον χρόνο: αναλογίζομαι τους αναγνώστες του 2050 ή του 2100.
Τα Δεκεμβριανά, οι πυροβολισμοί στον Αγνωστο Στρατιώτη και ένα βιβλίο-σταθμός
Οι βεβαιότητες σπάνια είναι καλό πράγμα. Παρ’ όλα αυτά θα στοιχημάτιζα με σχετική άνεση ότι το βιβλίο των Στάθη Ν. Καλύβα και Νίκου Μαραντζίδη «Εμφύλια πάθη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Οταν τα μεγάφωνα έπαιζαν μονότονα «Μαντουμπάλα, αγάπη γλυκιά μου»
Μόλις εκδοθεί μια νέα πολιτική αυτοβιογραφία, η δημοσιογραφική περιέργεια εστιάζει αμέσως στην εξιστόρηση σημαντικών πολιτικών γεγονότων που σχετίζονται με τον συγγραφέα. Και είναι φυσικό.
Στη χώρα του ανείπωτου πόνου: «Με τον Βενσάν ζήσαμε μια υπέροχη ζωή»
Ο Βενσάν Ντετόκ ήταν 39 χρόνων. Αρχιτέκτονας, παντρεμένος με τη Μόνικα, πατέρας δύο μικρών παιδιών, 9 και 7 ετών.
Η χούντα, οι ουρανοξύστες και πώς γεννήθηκε ένα ακόμα μεταπολιτευτικό «τοτέμ»
Καθώς η επέτειος του Πολυτεχνείου μάς επιτρέπει να σκεφτούμε για πολλοστή φορά πάνω στις αμέτρητες διαστάσεις της άυλης «κληρονομιάς» της Επταετίας στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, το βλέμμα μου διεκδικεί με μικρότερη αυτοπεποίθηση, συγκριτικά με άλλες, καλύτερες εποχές, ο Πύργος Αθηνών.
«Επί δέκα οικοδομών μόνον η μία κτίζεται από αρχιτέκτονα»
Στις 11 Ιουλίου του 1949 ο Κώστας Η. Μπίρης (1899-1980), αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, συγγραφέας, πνευματική φυσιογνωμία του ελληνικού 20ού αιώνα και ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές της ιστορίας της Αθήνας, στέλνει στην «Καθημερινή» και στην Ελένη Βλάχου επιστολή με το ψευδώνυμο «Ευπάλινος».
