Ηλίας Σιακαντάρης

Τελικά η ΕΚΤ υπέκυψε στο προ 5ετίας αδιανόητο. Τη νομισματική χαλάρωση ως εργαλείο τόνωσης της ασθμαίνουσας οικονομίας της Ευρωζώνης.

Η υποχώρηση του πληθωρισμού δεν είναι απλή κίνηση ενός τεχνικού δείκτη. Είναι το αποτύπωμα μιας πραγματικής οικονομίας που πιέζεται.

Η δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα δείχνει νέα σημάδια αδυναμίας με τον PMI της μεταποίησης να υποχωρεί στα χαμηλότερα επίπεδα του τελευταίου εξαμήνου.

 Τα μετρητά χρησιμοποιούνται κατά κανόνα για να αποκρύψουν συναλλαγές. Η αντικατάστασή τους με «εντοπίσιμο» ηλεκτρονικό χρήμα θα εμπόδιζε τα πονηρά σχέδια.

Τον Νοέμβριο, η ΕΚΤ ιεραρχούσε ως τρίτο μεγαλύτερο κίνδυνο την έξοδο των κεφαλαίων που βρήκαν καταφύγιο στην Ευρώπη. Πλέον, αποτελεί τον μεγαλύτερο.

Το παράδοξο είναι ότι ανεβαίνουν οι μετοχές, ανεβαίνουν και τα ομόλογα. Σαν να λέμε, περισσότερες ώρες ύπνου, περισσότερες ώρες ξύπνιου σε ένα 24ωρο.

Το μεγάλο ερώτημα είναι: θα συνεχιστεί η διεθνής επιδότηση της ευρωπαϊκής πορείας ώστε α εξασφαλίσει τον δανεισμό της η βιολογική φάρμα στην Ημαθία;

Οι επενδυτές «διάβασαν» έναν «πολιτικό σεισμό» που όμως δεν προκάλεσε άμεσες ζημιές – κι ας αφήνει βαθιές ρωγμές, η συνέπεια των οποίων θα φανεί αργότερα.

Μια ένταση της αντιπαράθεσης στην Ουκρανία δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη την Ευρώπη. Μια απότομη μεταβολή στην Κίνα θα κλονίσει και την αμερικανική αγορά.

Στις ΗΠΑ η μεταποίηση ενισχύεται, αλλά η απασχόληση υποχωρεί. Η τεχνολογία δεν αντικαθιστά μόνο χέρια, καταργεί βιομηχανίες και κλάδους.

Η αντιπαράθεση της Δύσης με τη Ρωσία τελικά ωφέλησε το Πεκίνο. Υπέγραψε μια τεράστια συμφωνία, τη στιγμή που ο αντισυμβαλλόμενος βρέθηκε σε ανάγκη.

Οι νέοι τριγμοί στις αγορές ομολόγων της περιφέρειας φανερώνουν πιέσεις που κανείς Ευρωπαίος αξιωματούχος δεν θα ήθελε να δει να εντείνονται.