Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η πρόκληση της κλιματικής αλλαγής και η έννοια της στρατηγικής αυτονομίας ανοίγουν τον δρόμο για έναν νέο τύπο ενιαίας αγοράς στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η ενιαία αγορά βρίσκεται στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από την απαρχή της.
Πρόωρη χαρακτηρίζει στην «Κ» την είδηση του θανάτου της παγκοσμιοποίησης ο πρώην επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και πάλαι ποτέ σύμβουλος του Ζακ Ντελόρ, Πασκάλ Λαμί.
Ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν βλέπει ομοιότητες ανάμεσα σε όσα ζούμε τώρα με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία και σε όσα είχαν συμβεί κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1914. «Μάλλον ναι», δηλώνει ο ίδιος όταν καλείται να απαντήσει στο ερώτημα «εάν θα δούμε μια δεύτερη αποπαγκοσμιοποίηση».
Ο νέος γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Ματίας Κόρμαν, μιλάει στην «Κ» για την πανδημία, την παγκοσμιοποίηση και το χρέος.
Πριν από περίπου είκοσι χρόνια βρισκόμαστε με παρέα σε ένα καλό εστιατόριο της εποχής εκείνης. Οταν ήλθε το γκαρσόνι για να πάρει την παραγγελία μας, κρατούσε μια φορητή ηλεκτρονική συσκευή (δεν υπήρχαν έξυπνα κινητά τότε) και με ηλεκτρονικό στυλό κατέγραφε τις επιλογές μας.
Στην καρδιά της δημοκρατίας βρίσκεται η αντιπαράθεση: ποιος μπορεί να φανταστεί ένα μονοκομματικό δημοκρατικό καθεστώς; Στις περισσότερες δημοκρατίες, η αντιπαράθεση αυτή δομείται πάνω στον άξονα Αριστεράς – Δεξιάς που, παρά την αυθαίρετη προέλευσή του (το πού κάθισαν οι Γάλλοι εκπρόσωποι των τριών τάξεων το 1789), την ασταθή και μόνιμα εναλλασσόμενη εννοιοδότησή του και τη μόνιμη […]
Ο ιστορικός Νιλ Φέργκιουσον ανήκει σε μία μικρή ελίτ δημόσια αναγνωρίσιμων διανοουμένων. Μιλάει στην «Κ» για τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τη ζωή μετά.
Η διασυνοριακή κινητικότητα έχει συρρικνωθεί και τείνει να εκλείψει.
Η πανδημία του κορωνοϊού και οι αντιδράσεις που προκάλεσε έδωσαν αφορμή στην αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης όσο και του μέλλοντος της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η αποπαγκοσμιοποίηση αλλά και η επαναφορά εθνικών πολιτικών στην Ευρωπαϊκή Ενωση υποστηρίχθηκαν με επιχείρημα τις διαφορετικές αντιδράσεις των χωρών της Ενωσης στην πανδημία και το γεγονός της άρνησης όλων των χωρών να υπάρξει μία κοινή πολιτική καταπολέμησης του ιού.
«Μιλήστε για το περιβάλλον ή για την “εξάντληση των φυσικών πόρων” σε κύκλους της εξωτερικής πολιτικής και θα συναντήσετε ένα αδιαπέραστο τοίχος σκεπτικισμού ή βαρεμάρας», έγραφε ο Ρόμπερτ Κάπλαν στο άρθρο του «The Coming Anarchy» (Η επικείμενη αναρχία) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ατλάντικ» το 1994.
«Χρόνος», είχε πει κάποιος, «είναι ο τρόπος της φύσης να ξεχωρίσει το παρελθόν, από το παρόν και το μέλλον». Τώρα τελευταία αυτό δεν φαίνεται να δουλεύει.
Η διευθύντρια του London School of Economics Μινούς Σάφικ μιλάει για τα παιδικά της χρόνια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, για τις σχέσεις της Ελλάδας με τους δανειστές και για τις δυνάμεις που διαμορφώνουν την παγκοσμιοποίηση.
Αν κοιτάξει κανείς την παγκόσμια Ιστορία, θα διαπιστώσει ότι οι επιδημίες, προϊόντος του χρόνου, γίνονται 1) περισσότερες, 2) εξαπλώνονται ταχύτερα και 3) είναι λιγότερο φονικές. Το πρώτο εξηγείται εύκολα. Οι μεταδοτικές ασθένειες μοιάζουν να πολλαπλασιάζονται επειδή η καταγραφή της Ιστορίας, αλλά και των ασθενειών, γίνεται συστηματικότερη.
Αρκετοί διεθνείς παρατηρητές προβλέπουν νέο κύκλο ύφεσης και ενδεχομένως νέο ισχυρό επεισόδιο της διεθνούς κρίσης μετά το τέλος του 2019. Αναμφίβολα, θα ήταν εξέλιξη πολύ επώδυνη για τις οικονομίες του δυτικού ημισφαιρίου, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει ανεξέλεγκτες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη. Συνεπώς δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο ασφαλιστικός κολοσσός American International Group, Inc. (AIG) εμφανίστηκε με καταχώριση στην «Καθημερινή» (20.6.2018) για να καθησυχάσει τους εγχώριους πελάτες σχετικά με τις επιπτώσεις του Brexit.
O προσφάτως εκλεγείς για τέταρτη συνεχόμενη φορά πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν μας προειδοποίησε: «Η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν είναι πλέον ικανή να προστατέψει την αξιοπρέπεια των λαών, να προασπίσει την ελευθερία, την ασφάλεια και τη χριστιανική κουλτούρα. Κάποιοι στην Ευρώπη εξακολουθούν να ανέχονται αυτήν την κατάσταση, επειδή πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν να επιδιορθωθούν, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος έχει αλλάξει».
