Στάμος Ζούλας

Δ​​υστυχώς, οι δημοσκοπήσεις επηρεάζουν, πάντοτε, την πολιτική μας αντιπαράθεση. Συχνά και με τρόπο καθοριστικό.

Ο​​πως είναι φυσικό, η σημερινή «Κ» είναι πλήρης σε ειδησεογραφία, αναλύσεις και προβλέψεις, σχετικά με τη δραματική απόφαση του 52% των Βρετανών, προκειμένου να αποχωρήσει η χώρα τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσουν συνέχεια πως κατένειμαν τα ανήκουστα βάρη του τρίτου μνημονίου τους ακριβοδίκαια.

Π​​ολύ εύκολα θα μπορούσε να διαγνωσθεί για τον κ. Τσίπρα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ η ασθένεια του πολιτικού Αλτσχάιμερ. 

Ε​​ύλογα το ΚΚΕ λυσσομανά κατά του ΣΥΡΙΖΑ, αφού καθημερινά διαπιστώνει πως ο κ. Τσίπρας αποβλέπει στην «καταλήστευση» των ψήφων του, όπως έπραξε –ιδίως κατά την πρώτη τετραετία του– το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Α​​μφιβάλλω αν έχουμε αντιληφθεί τη σημασία της ερώτησης που διατυπώνουμε τούτες τις μέρες όλοι μας.

Μ​​ε καθεστώς φτωχοποίησης εξωθούν τη χώρα σήμερα το βράδυ οι 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. 

Η​​ ψήφιση του ασφαλιστικού και του φορολογικού νόμου, πέραν των κοινωνικών επιπτώσεων, αλλάζει και τα μέχρι τώρα πολιτικά δεδομένα. 

​​Η Ανάσταση του Κυρίου δεν συνέπεσε με την ανάσταση της οικονομίας, όπως είχε προφητεύσει ο, κατ’ άλλα άθεος, κ. Αλέξης Τσίπρας. 

Κ​​αθώς ο τόπος κινδυνεύει να ξαναζήσει τις τραγικές στιγμές του περασμένου καλοκαιριού, ας θέσουμε ένα απλό ερώτημα: Γιατί ένα κόμμα διεκδικεί την εξουσία; Η απάντηση φαίνεται προφανής.

Ο​​ι εκτιμήσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και ξένων εφημερίδων, για το ενδεχόμενο να επαναληφθεί το αδιέξοδο του περασμένου καλοκαιριού, δεν είναι καθόλου αβάσιμες

Ο​​σοι ήταν και –πιθανώς– είναι υποστηρικτές του πολυκερματισμού των πολιτικών δυνάμεων, μέσω της απλής αναλογικής και των κυβερνήσεων συνεργασίας, πρέπει να αισθάνονται περισσότερο απογοητευμένοι με την κατάσταση που προέκυψε μετά τις δύο τελευταίες αναμετρήσεις.