Ανδρέας Ρικάκης

Τι ήταν τελικά αυτό το «iD» που μας παρουσίασε το Cirque Eloize τον Δεκέμβριο στο Μέγαρο Μουσικής σε συμπαραγωγή με τη ΛΑΒΡΥΣ;

Παλιά ήταν το Τσίρκο Μεντράνο. Με όλα τα γνωστά ακροβατικά κόλπα, τα άλογα, τους ελέφαντες, τα άγρια θηρία, τις μπαλαρίνες, τους κλόουν.

Πάλι έμπλεξα με το δορυφορικό κανάλι Mezzo, το οποίο κατά μήνα Οκτώβριο είχε αφιέρωμα στο αμερικανικό μουσικό θέατρο του 20ού αι.

Ή μάλλον σε… decadence (παρακμή;). Δεν κατάλαβα ποτέ το λογοπαίγνιο. Μάλλον –καθώς στην επιλογή των γραμμάτων του τίτλου το «Deca» γράφεται με ορθά στοιχεία και το «dance»– υπονοεί κάτι άλλο.

Από το 1979, συγκεκριμένα όταν το Χορευτικό Συγκρότημα Batsheva εμφανίστηκε στο Ηρώδειο, όχι στο Φεστιβάλ Αθηνών αλλά σε εκείνες τις τόσο ανόητα τιτλοφορημένες Προ-φεστιβαλικές Εκδηλώσεις του Ε.Ο.Τ. κατά μήνα Ιούνιο και αρχές Ιουλίου.

Απροσδόκητη και τόσο, μα τόσο, ευπρόσδεκτη η δεύτερη πρόταση της Ορχήστρας του Φεστιβάλ Βουδαπέστης υπό τον Ιβάν Φίσερ στο Μέγαρο Μουσικής (26/11).

Αναφέρομαι σε εκείνο του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης (N.Y.C.B.), πιο γνωστού ως Μπαλέτο του Μπαλανσίν.

Και αναφέρομαι βέβαια στο περίφημο, μοναδικό, ασύγκριτο New York City Ballet, το Μπαλέτο της Πόλης της Ν. Υόρκης. Και αυτό για δύο λόγους.

Ανακοινώθηκε από τη Λυρική Σκηνή μέσω Iντερνετ, στα τέλη της περασμένης σεζόν, ότι ο κ. Ρενάτο Τζανέλλα, διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ, δεν ανανεώνει τη σύμβασή του. 

Μαζί με πολύ, μα πολύ κόσμο, φτάσαμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (13/10) για ένα «Ταξίδι στην Αιωνιότητα» σε χορογραφία Ρ. Τζανέλλα, μουσική Ε. Καραΐνδρου, σκηνικό-κοστούμια της Κ. Αγγελοπούλου, κόρης του Μεγάλου Θόδωρου Αγγελόπουλου. 

Δεν χρειάζεται καθόλου να είναι απολογητική η ΕΛΣ για τον φετινό «προγραμματισμό της Κρίσης». Ολα τα Θέατρα όπερας και χορού παγκοσμίως στηρίζουν τον προγραμματισμό της εκάστοτε νέας saison στο ρεπερτόριό τους. Παλαιότερο ή νεότερο.

Στα τέλη του ’50 η οικογένεια Χορς επανασυνδέθηκε στενά με την οικογένεια Ρικάκη.