Σάντρα Βούλγαρη

Από τον υδραυλικό τηλέγραφο του Αινεία μέχρι τον «κινηματογράφο» του Ηρωνος κι από το αυτόματο ωρολόγιο του Κτησίβιου και τον αστρολάβο του Πτολεμαίου μέχρι τον αναλογικό υπολογιστή των Αντικυθήρων.

Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι ο φετινός θεατρικός χειμώνας στην Αθήνα θα κυλήσει όχι μόνο με πολλές καλές παραστάσεις, αλλά επιπλέον με πολύ τραγούδι και χορό. 

Η ιστορία της Οικογένειας Τσέντσι, που έζησε τον 16ο αιώνα στη Ρώμη, είναι το θέμα της ανατρεπτικής παράστασης που ανεβάζει η Ιόλη Ανδρεάδη την ερχόμενη εβδομάδα (η πρεμιέρα την Παρασκευή 17/10) στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. 

Ενα πρωτότυπο art project που ξετυλίγεται όπως ένας «μίτος» μέσα σε δρόμους, σπίτια, άδεια μαγαζιά, εγκαταλειμμένα οικόπεδα και ταράτσες της Κυψέλης είναι η νέα, συναρπαστική πρόταση του χορογράφου Γιάννη Αντωνίου και της ομάδας του Kunst Stoff που για χρόνια είχε τη βάση της στο Σαν Φρανσίσκο.

Στο Ιδρυμα Κακογιάννη, με διεθνές καστ ηθοποιών που αναδεικνύει την πρωτοποριακή δουλειά του Παπακωστόπουλου με το Ελληνογερμανικό Θέατρο.

Η «Οδύσσεια», παράσταση για μικρούς και μεγάλους παρουσιάζεται από την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» στο Δημοτικό Θέατρο Ανετον της Θεσσαλονίκης.

Το πρώτο εξάμηνο του 2016 παραδίδονται οι εγκαταστάσεις στο Κέντρο Πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος». Η νέα σεζόν θα είναι ιδιαίτερη, καθώς το πρόγραμμα παραστάσεων της Λυρικής περιλαμβάνει έργα που έγραψαν ιστορία.

Με νέο πνεύμα η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και με σαφές μήνυμα να αξιοποιηθούν οι εγχώριες πρώτες ύλες.

Ακουσα τη Μαριάννα Τόλη να τραγουδάει πριν από μόλις ένα χρόνο. Ηταν η βραδιά που ο Πύργος της Οδού Θήρας διοργάνωνε μια μεσαιωνική γιορτή στον όμορφο κήπο του.

«Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη», του Λωράν Μωβινιέ, σε σκηνοθεσία Ασπας Τομπούλη, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.

Η σκηνοθέτις Βιολέττα Γύρα μιλάει για τη φετινή σεζόν που έχει «εκκίνηση» στις 22 του μηνός.

Τέλη του καλοκαιριού επιστρέφουμε από το λιμάνι του Πειραιά. Η επιβίβαση στο τρένο, καθώς χτυπάει το σήμα πως κλείνουν οι πόρτες, επεισοδιακή.