Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μου δόθηκε η ευκαιρία να εργαστώ κοντά σε δύο χαρισματικές προσωπικότητες που έγραψαν Ιστορία πρώτα από όλα στον τραπεζικό κλάδο, αλλά και γενικότερα στην εξέλιξη των οικονομικών της χώρας. Τον Θεόδωρο Καρατζά και τον Ιωάννη Κωστόπουλο.
Η λέξη που αυθόρμητα μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τον Γιάννη Κωστόπουλο είναι «ευπατρίδης».
Ως πραγματικός ηγέτης, ο Γιάννης Κωστόπουλος είχε έναν μοναδικό, βαθιά ανθρώπινο τρόπο να διαχειρίζεται τις σχέσεις του με τους συνεργάτες του και να διοικεί. Εδινε στον συνομιλητή του την πλήρη προσοχή του και τον έκανε να αισθάνεται μοναδικός. Ποτέ δηκτικός, μα πάντα διδακτικός.
H αναγγελία του θανάτου του Γιάννη Κωστόπουλου μου έφερε στον νου τον στίχο του Γ. Σεφέρη «Φυραίνει ο τόπος…».
Ο Γιάννης Κωστόπουλος ανήκει στους ανθρώπους που το έργο τους αναγνωρίστηκε όσο ήταν εν ζωή, λέει ο Βασίλης Ράπανος. Και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Το σημερινό κείμενο δημοσιεύθηκε στην «ΚτΚ» την 29 Ιουνίου 2014. Το ξαναδημοσιεύω σαν ελάχιστο φόρο τιμής στον εκλιπόντα ευπατρίδη Γιάννη Κωστόπουλο.
Συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη και στην πρόοδο των ελληνικών επιχειρήσεων και της οικονομίας συνολικά.
Τη φράση του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού «με λογισμό και μ’ όνειρο» είχε επιλέξει ο Γιάννης Κωστόπουλος ως τίτλο του τόμου που εκδόθηκε το 2016 για τα 140 χρόνια της Alpha Bank. Η φράση αυτή αποδίδει πλήρως τον τρόπο με τον οποίο πορεύθηκε ο Γιάννης Κωστόπουλος, ο οποίος έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών.
Ο Γιάννης Κωστόπουλος ήταν ένας πραγματικός ευπατρίδης που διαδραμάτισε τον δικό του ξεχωριστό ρόλο στην Ιστορία της χώρας.
Με εγκύκλιο παιδεία και καλλιέργεια που θα ζήλευαν πολλοί τραπεζίτες σήμερα, ο Γιάννης Κωστόπουλος υπήρξε ένας βαθύτατα λεπταίσθητος άνθρωπος, που κατανοούσε τη σημασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά και του πολιτιστικού αποθέματος της Ελλάδας.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών ο τραπεζίτης Γιάννης Κωστόπουλος.
