Κατερίνα Σχινά

Α​​φηγήματα εκ πρώτης όψεως ανεξάρτητα, που συναρθρώνονται σταδιακά σ’ ένα καθηλωτικό σπονδυλωτό μυθιστόρημα.

Ρ​​ομάν α κλεφ ονομάζει το νέο του μυθιστόρημα ο καθηγητής Δημήτρης Ποταμιάνος – και είναι: ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει τα πραγματικά πρόσωπα πίσω από τη μυθοπλαστική μεταμφίεση που τους επιφυλάσσει ο συγγραφέας, πολλές φορές μάλιστα ιδιαιτέρως ισχνή, με προφανή στόχο τον άμεσο εντοπισμό τους.

Α​​​​ν δεν υπάρχει πατέρας, γιατί να διηγείσαι ιστορίες;» γράφει ο Ρολάν Μπαρτ στο δοκίμιό του «Η απόλαυση του κειμένου»

Ο Φρανκ Νόρις έζησε λίγο (πέθανε 32 ετών από περιτονίτιδα) και έγραψε πολύ. Εγραψε «με σκοπό», επιδιώκοντας, μέσω του μυθιστορήματος, να μελετήσει τις κοινωνικές δυνάμεις και τον αντίκτυπό τους στο άτομο.

Μπεστ σέλερ ο Μπεγκμπεντέ στη Γαλλία.

Zoύμε σ’ έναν στρόβιλο εικόνων και αντηχήσεων που συλλαμβάνουν την εμπειρία και την αναμεταδίδουν σαν μέσα σε ένα πελώριο αντηχείο, σε μια αίθουσα με καθρέφτες.

Ξέρω καλά πως γράφοντας για το βιβλίο του Ασημάκη Πανσέληνου κινδυνεύω να μην πω τίποτα καινούργιο.

Kαταβύθιση στα δεινά της αποικιοκρατίας.

Είναι η Αϊτή της δεκαετίας του ’60, βυθισμένη στην απόλυτη φτώχεια και το αχρειότερο χάος, έρμαιο των αιμοσταγών διαθέσεων του δικτάτορα Φρανσουά Ντιβαλιέ…

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ιδιωτικό προσκυνητάρι· μια αναθηματική πλάκα στην απουσία, ένα εκτενές επιτύμβιο.

​Πάνω στον χάρτη μιας Αθήνας αδιάφορης, απωθητικής, τρομακτικής, ενίοτε θελκτικής, ανάμεσα σε γειτονιές, δρόμους, στενά, μέσα στον αστικό λαβύρινθο, ο οποίος εξακτινώνεται ώς τη θάλασσα κι ανηφορίζει ώς τα μαβιά, φαλακρά βουνά που αδυνατούν να περιορίσουν την πόλη, περιπλανιέται ο ήρωας του Γιώργου Κουτσούκου.

Ομοφυλόφιλη και επιρρεπής στον μισογυνισμό· Αμερικανίδα ώς το κόκαλο και πολέμια της αμερικανικής πολιτικής, ιδίως της εξωτερικής· φιλελεύθερη και ρατσίστρια· συναισθηματικά λειψή αλλά ικανή για τα μεγαλύτερα ερωτικά πάθη· ρομαντική στη νεότητά της, ιέρεια του ψυχολογικού ζόφου και σαρκαστικά μισάνθρωπη στα ύστερα γραπτά της.