Κατερίνα Σχινά

Ο ​​άνθρωπος αντιμέτωπος με την εξουσία: αυτό είναι το θέμα του συγκλονιστικού βιβλίου του Γιουγκοσλάβου συγγραφέα Μέσα Σελίμοβιτς, που γράφτηκε τη δεκαετία του ’60 και παρά λίγο να του χαρίσει το Νομπέλ. 

Η ​​απώλεια προκαλεί το σώμα, το δοκιμάζει, το καταπονεί. Μια αβίωτη (με την έννοια της ανυπόφορης) απώλειας κάνει τον έναν να χάνει τα μαλλιά του, τον άλλον να ασθενεί σωματικά, τον τρίτο να διαλύεται νευρολογικά. 

Π​​οιητής κατεξοχήν ηθικός, ο Γ.Χ. Ωντεν τάχθηκε από νωρίς στη βασανιστική αναζήτηση μιας συστηματικής ιδεολογίας ικανής να λειτουργήσει σαν καθοδηγητικό νήμα σ’ ένα κόσμο ολοένα πιο πολύπλοκο και εχθρικό. 

Π​​ώς αποτυπώνει ένας αναλυτής την εμπειρία του, χωρίς να καταφύγει στην αποθαρρυντική, για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την ψυχανάλυση, ορολογία; 

Σ​​ε ένα δωμάτιο, την ίδια ώρα, μια γυναίκα κι ένας άντρας συναντιούνται: ψυχαναλύτρια και αναλυόμενος, διαλέγονται, σιωπούν, ξεγυμνώνονται εναλλάξ. 

Τ​​α βιβλία γεννούν άλλα βιβλία, έλεγε ο Ντιντερό. Τα κείμενα, αυτοί οι πολυδιάστατοι χώροι στους οποίους πολλές γραφές αναμειγνύονται και συγκρούονται, αυτοί οι πλούσιοι ιστοί αναφορών, γεννούν άλλα κείμενα. 

Κ​​​​αλωσορίσατε στη Δυτική Βιρτζίνια, την άγρια και θαυμάσια»: Μ’ αυτήν την επιγραφή υποδέχεται ακόμη και σήμερα τους επισκέπτες η γενέτειρα του συγγραφέα Μπρις Ντ’ Τζ. Πάνκεϊκ, αυτή η φτωχική πολιτεία στα όρια του Βορρά και Νότου, στην περιοχή των Απαλαχίων. 

Ε​​να παιδί μεγαλώνει κάτω από έναν μαβί ουρανό. 

Τ​​ο ημερολογιακό μυθιστόρημα γνώρισε κάποιαν έξαρση στον τόπο μας στη διάρκεια του 19ου αιώνα και στα μέσα του 20ού, όταν η γενιά του τριάντα, επηρεασμένη κατά κύριο λόγο από τον Ζιντ επιχείρησε να στραφεί στον σύγχρονο αυτοαναφορικό άνθρωπο και στον κατακερματισμένο εσωτερικό του κόσμο. 

Ε​​ντεκα διηγήματα και ένα δοκίμιο συνιστούν το τελευταίο βιβλίο του Σπύρου Γιανναρά: έντεκα διηγήματα και μια θερμή συνηγορία της μικρής φόρμας, που προσεγγίζει με συγκίνηση το είδος, ενώ ταυτοχρόνως θέτει «ένα προσωπικό μέτρο διηγηματογραφικής γραφής». 

Τ​​ο γήρας είναι σφαγείο, έχει πει ο Φίλιπ Ροθ. Τσακίζει το σώμα, διαλύει το μυαλό.

Εργα και ημέρες της πνευματικής ελίτ και άρχουσας τάξης της εποχής του Χάξλεϊ.