Μαρία Τοπαλη

Η «Κ» προτείνει κάποια από τα καλύτερα δώρα για παιδιά προσχολικής ηλικίας αλλά και μεγαλύτερα των δέκα ετών.

Εκείνος ο «καλός» από τους ήρωες στον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» του Τόλκιν δεν είναι που αναρρώνει από μια φαρμακωμένη πληγή και στην ανάρρωσή του συμβάλλει μια απλή πνοή ανέμου;

Αγνωστες ποιήτριες του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου.

Ενα βιβλίο που κάνει μικρούς και μεγάλους αναγνώστες να… συμπρωταγωνιστούν με την ηρωίδα του.

Μπορούμε να τον προτείνουμε σε νέους αναγνώστες; Σε αναγνώστριες; Δεν χρησιμοποιώ εδώ το θηλυκό για λόγους πολιτικής ορθότητας, αλλά ως κυριολεκτικό ερώτημα: μπορεί μια νέα γυναίκα σήμερα να τον διαβάσει;

Αποκόμισα την εντύπωση ότι διάβασα πολλές μικρές ιστορίες. Κράτησα στη μνήμη μου παράξενα όνειρα, σφιχτοπλεγμένα χρωματικά και ηχητικά τοπία, ανθρώπους εξωτικών, για εμένα, φυλών να λάμπουν σαν πυγολαμπίδες σε πολιτισμικό σκότος.

Διαβάσαμε αντικριστά Εμιλυ Ντίκινσον και Λουίζ Γκλικ – To άτομο απέναντι στο τσουνάμι της Ιστορίας.

Παρά τη δυναμική συνέχεια ή επανεκκίνηση –υπάρχουν διάφορες οπτικές– της ελληνικής ποίησης την τελευταία εικοσαετία, παραμένει εμπεδωμένη η πεποίθηση ότι είναι είδος δύσκολο και αφορά τους λίγους. Αυτό σαν να εμπεριέχει και μια λανθάνουσα μομφή.

Επαινοι από τον βραβευμένο κριτικό λογοτεχνίας Τομπίας Λέμκουλ της Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Ξεκίνησα να διαβάζω με μια προκατάληψη και μιαν ελπίδα. Γρήγορα η μεν ελπίδα εξανεμίστηκε, η δε προκατάληψη επιβεβαιώθηκε, χωρίς τίποτε από τα δύο να αποβεί δυσάρεστο.

Από τον πρώτο στίχο του πρώτου βιβλίου του, πάνε είκοσι τόσα χρόνια, μας γοητεύει στον Λίλλη το ποιητικό ρίσκο. Πολλοί θεωρούν ότι η ποίηση –η κάθε τέχνη, ίσως– είναι ευφυΐα και ευρηματικότητα, συγκίνηση και σθένος· πασχίζοντας να τα συνοψίσουν λένε «ταλέντο».

Ενα εικονογραφημένο βιβλίο φέρνει στα μέτρα των παιδιών τον μύθο του Ελευθερίου Βενιζέλου.