ΚΡΙΤΙΚΗ
Η προσμονή του ρίγους
Ριπές φωτός
Αγνώστου πατρός
ΒΙΒΛΙΟ
Ο θάνατος μιας αριστερόχειρης γυναίκας
Σε αυτό το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του, ο Χρήστος Χρηστίδης σκηνογραφεί ξανά ένα ταφικό περιβάλλον.
Ποίος ήτον ο γραφεύς του εαυτού του
Σε μια πολιτεία διαφορετική από τη δική μας υπάρχει η Αυταρχία, ένα απολυταρχικό καθεστώς με ηγέτη τον Αγό (ταγός, αλλά και άγος).
Κελαηδήματα στο μαύρο δάσος
«Ο εγκέφαλός σου είναι ένας αγριότοπος, ένα νεαντερτάλειο σφαγείο, ένα φίνο μακελαριό, ένας σπλάτερ ιδεώνας».
Λυγμοί οργής
Eνας τόπος άγριος και οδυνηρός, κάπου στην ενδοχώρα της Κρήτης, συντρίβει τον αφηγητή του μυθιστορήματος του Γιάννη Νικολούδη (Ηράκλειο, 1987).
Eνα βλήμα από το Ψυχικό
Τον Ιανουάριο του 1999, πιάνει δουλειά στην εφημερίδα «Εφήμερος» ο εικοσάχρονος Λεωνίδας Δρακόμαλλος.
«Εύπορη» λογοτεχνία
Μια Μαρίνα Τζάφου. Η αποθέωση της αντίφασης. Ενα ονοματεπώνυμο ακυρωμένο από μια αόριστη αντωνυμία.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
51ο Φεστιβάλ Βιβλίου: Μοιραία και η γυναίκα
Περισσότερο με ενόχληση παρά με έκπληξη πρόσεξα το αφιέρωμα «Γυναίκα – πολυσύνθετο ανάγνωσμα» στο 51ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Πεδίον του Αρεως, που κλείνει την Κυριακή στις 17 Σεπτεμβρίου.
Του κρυφού αδελφού
Ο Αλγκόλ, που εμφανίζεται στο δεύτερο κατά σειρά διήγημα της συλλογής, είναι ένας διπλός αστέρας στον αστερισμό του Περσέα. Λέγεται και «Αστρο του δαίμονα», καθώς θρυλείται ότι εγκιβωτίζει το τρομερό βλέμμα της Μέδουσας.
Ερωτας στην Αθήνα
Τον φρικώδη Ιούλιο του 2015, με τα capital controls και το τραγικό Eurogroup, ο ήρωας του Γιώργου Κουτσούκου είναι τρελαμένος από ευτυχία.
Αυτοί είστε
Πολλές οικογένειες σε ένα μυθιστόρημα. Δύσκολα τα πράγματα. Καβγάδες, κληρονομικά, πτωχεύσεις, αρρώστιες, απιστίες, ανίερες συμμαχίες, καταθλίψεις, οδυρμοί και ξυλοδαρμοί.
Σαν την κάθοδο των εννιά
Και πάλι Εμφύλιος, το 2023. Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο βουνό, σαν να μην είχαμε ποτέ διαβάσει την «Κάθοδο των εννιά» του Θανάση Βαλτινού.
Μια εκπεσούσα κατσαρίδα
Eνα πρωί, η Σάσα ξύπνησε μεταμορφωμένη σε άνδρα. Eνα άλλο πρωινό, πριν πολλά χρόνια, ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε μεταμορφωμένος σε κατσαρίδα. Εδώ αρχίζει και τελειώνει η όποια ηθελημένη ομοιότητα της νουβέλας της Αμάντας Μιχαλοπούλου με το μυθιστόρημα του Κάφκα.