Δημήτρης Τσουμπλέκας

Σήμερα που οι πανέξυπνες συσκευές αποτελούν προέκταση του χεριού μας, τι άλλο μένει να κάνουμε με τα χέρια μας; Αν εξαιρέσουμε δηλαδή το ατελείωτο χαϊδολόγημα των κάθε λογής οθονών. Τουλάχιστον, με τόση εξάσκηση στα πληκτρολόγια, έχουμε αποκτήσει τη δέουσα ταχύτητα αποφυγής της όποιας επαπειλούμενης χειραψίας;

Η νοσταλγία είναι παράξενο πράγμα. Και ύπουλο. Όταν το ρίχνουμε στην αναπόληση, τι ακριβώς κάνουμε; Θυμόμαστε στιγμές ευτυχίας; Εξιδανικεύουμε ένα μοιραία περίπλοκο παρελθόν ή απλώς θρηνούμε για τον χρόνο που περνά;

«Οι θεοί κουράστηκαν, οι αετοί κουράστηκαν, η πληγή κουρασμένη επουλώθηκε». Έτσι παρουσιάζει ο Κάφκα τον μύθο του Προμηθέα σε ένα αφήγημά του. Μήπως αυτό συμβεί και με εμάς; Όταν κουραστούμε αρκετά, θα επουλωθούν και οι πληγές μας; Ίσως η ίαση προϋποθέτει την κόπωση.

«Καλύτερα πολεμιστής στον κήπο, παρά κηπουρός στον πόλεμο», είχε απαντήσει ο Μπρους Λι σε έναν μαθητή του, εξηγώντας γιατί προασπίζεται την ειρήνη ενώ διδάσκει μια πολεμική τέχνη. Τώρα, που τόσοι πόλεμοι μαίνονται, μήπως είναι καιρός να επιστρέψουμε στον κήπο;

Φταίνε ο φόβος και η άγνοια ή η εκτενής διεθνής πληροφόρηση που μας κάνουν να πιστεύουμε πως οι καταστροφές γύρω μας πληθαίνουν, πως οι κακές ειδήσεις αυξάνονται; Έχει κάτι αυτό το γρουσούζικο 2020;

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς θυμίζει αναχώρηση για ταξίδι. Στο τέλος κάθε ταξιδιού, πάντως, σημασία έχει τι ζήσαμε, όχι τι κουβαλάμε στις βαλίτσες μας.

Οι Έλληνες κοιμήθηκαν το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου 1923 και ξύπνησαν το πρωί της 1ης Μαρτίου. Το κενό των δεκατριών ημερών οφειλόταν στην αντικατάσταση του Ιουλιανού ημερολογίου από το Γρηγοριανό. Ίσως φέτος χρειαζόμαστε ριζοσπαστικότερα μέτρα. Να κοιμηθούμε, ας πούμε, την 7η Σεπτεμβρίου και να ξυπνήσουμε στις 15 Ιουνίου; Του 2021 φυσικά.

Η παροιμιώδης φράση δεν σημαίνει, φυσικά, πως ο θερισμός και ο τρύγος είναι καταστροφικοί όπως ο πόλεμος. Αναφέρεται στο επείγον του πράγματος, επισημαίνοντας την κινητοποίηση που απαιτούν αυτές οι δραστηριότητες, τη συμμετοχή ολόκληρης της κοινωνίας.

Κάθε θάλασσα είναι διαφορετική και κάθε καύσωνας επίσης. Μπορούμε, άραγε, να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας στους 42ºC;

Τι τα θέλετε, τα σπίτια έχουν χαρές, έχουν και βάσανα. Αλλά η σημαντικότερη λειτουργία τους είναι να στεγάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

Ε, ναι, λοιπόν, την κοινοτοπία για την πιο όμορφη χώρα του κόσμου τη χρησιμοποίησε ακόμα και η Βιρτζίνια Γουλφ. Παρ’ όλα αυτά, για μας τους γηγενείς, το μυστικό της ελληνικής ψυχής βρίσκεται κλεισμένο στα τάπερ.

Πολλά μπορούμε να προσάψουμε στο αυτοκίνητο, αλλά παραμένει το ιδανικό όχημα τόσο για το ταξίδι όσο και για την αφήγηση.