Γιάννης Κουκουλας

Στις πάλαι ποτέ καλές εποχές του επαγγελματικού μας ποδοσφαίρου, την περίοδο των μεταγραφών, όπως αυτή που διανύουμε τώρα, οι οπαδοί περίμεναν τις πρώτες πρωινές ώρες στην Ομόνοια για να αγοράσουν την αθλητική τους εφημερίδα.

Ενας αγώνας, ένα γκολ, ακόμα και ένα ημίχρονο, είναι ικανά να φέρουν τα πάνω-κάτω.

Ο Ολυμπιακός, στα προγνωστικά των περισσοτέρων, θεωρείται ήδη πρωταθλητής και για αυτήν την περίοδο.

Επειδή τα γραπτά μένουν και για να επιβεβαιωθεί πως τίποτα δεν άλλαξε, παρά την πανδημία, που θα έπρεπε να επιβάλει ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και μία κοινή προσπάθεια όλων προς το καλύτερο, παραθέτω σήμερα το περυσινό «Επί Σκοπόν». 

Οι μόνοι που δεν παραπονούνται για τους περιορισμούς, λόγω της πανδημίας, είναι οι φίλαθλοι.

Μπορεί η Ενωση να μην κατάφερε να κερδίσει το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά η εικόνα που έβγαλε στο τελευταίο 20λεπτο της αναμέτρησης δείχνει ότι υπάρχει ο τρόπος να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο στις διεθνείς διοργανώσεις, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, βρέθηκε εκεί όπου αξίζει να είναι. 

Για άλλη μία φορά αποδείχθηκε πως όσο κι αν θέλουν οι… καλοθελητές, με επικοινωνιακά τρικ να «χρυσώνουν το χάπι», το ποδόσφαιρό μας συνεχίζει την κατιούσα.

Είναι καλό να ακούει ο Ελληνας φίλαθλος αυτόν που ουσιαστικά ορίζει τους διαιτητές των αγώνων να λέει την άποψή του για τις κρίσιμες αποφάσεις τους.

Εκλεισε κι άλλος ένας κύκλος αγώνων της εθνικής μας ποδοσφαίρου. Ουδείς μπορεί να δηλώσει ευχαριστημένος με τη 2η θέση σε έναν όμιλο, που κάποια χρόνια πριν, αυτούς τους αντιπάλους θα τους είχαμε σα… σάκους του μποξ.

Για άλλη μία φορά δείχνουμε πόσο μας αρέσουν οι υπερβολές. Αφορμή οι τρεις αγώνες των Ευρωπαίων μας.

Ο αθλητισμός δεν είναι… πολιτική. Το μαύρο δεν γίνεται άσπρο.